کف کردن زمانی اتفاق می‌افتد که مولکول‌ها؛ اطراف هوا جمع شود و ویژگی‌های کف نیز بین تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان متفاوت است. در ادامه به پایدار کننده کف می‌پردازیم.
طبیعت کف
کف‌های مایع ممکن است به صورت پاشش گاز (معمولاً هوا) در یک مایع بیان شوند. یکی از خصوصیات مهم این گونه کف‌ها، سطح مشترک بزرگ حباب‌های گاز و فاز مایعی است که حباب‌ها را از یک دیگر جدا نگه می‌دارد.
هر مایع بنا به انرژی کشش سطحی و مستقل از ساختار شیمیایی تمایل دارد که این مساحت سطح (سطح مشترک با گاز) را تا حد امکان کوچک کند.
بنابراین پایدار کننده کف همیشه از فاز مایع بدون کف ناپایدارتر است و در واقع یک مایع خالص قادر به تشکیل کف پایدار نیست. از نظر فیزیکی پایدار کننده کف حالت نیمه پایدار دارد و تنها به دلیل اثرات پایدارسازی وجود دارد.
این اثرات پایدارسازی از قرن هفدهم مورد مطالعه قرار گرفته، اما در زمینه مبانی نظری کف و ارتباط با کف‌های آبی بود و فقط بخشی از نتایج می‌توانست به سیستم‌های حلالی آلی مربوط شود.
مهم‌ترین شرایط برای تهیه پایدار کننده کف وجود مواد شیمیایی با سطح فعال (مواد فعال سطح) است که حاوی قسمت‌های آب گریز و آبدوست در مولکول باشد.
آن‌ها به دلیل ساختار شیمیایی در سطح مشترک گاز و مایع جهت یافته و کشش سطحی را کاهش می‌دهند. کشش سطحی پایین باعث افزایش مساحت سطح و در نتیجه سهولت تشکیل پایدار کننده کف می‌شود.
اثرات پایدار کنندگی و ناپایدار کنندگی کف
ساختار کف‌ها طول عمرشان تغییر می‌کند. کف‌های کمی پس از تولید، حاوی مقدار نسبتا ً زیادی مایع می باشند. به این حالت «کف تر» یا «کف کردی» می‌گویند.
به طوری که حباب‌ها به وسیله مقدار نسبتاً زیاد مایع از یک دیگر جدا شده و با یک دیگر برهم کنش ندارد. بر اثر عمل پیرسازی کف خشک شده و حباب‌ها به یک دیگر نزدیک شده و شکل یک دیگر را از بین می‌برند.
پدیده خروجی آب تأثیر ناپایدارکنندگی دارد، زیرا لایه‌های کف نازک و نازک‌تر شده، به طوری که اگر ضخامت آن از Ao 100 کمتر شود کف سر انجام می‌شکند.
اما پیش از رسیدن به این مرحله چندین اثر پایدارکنندگی مؤثرند. یکی از آن‌ها به ساختار یونی مولکول فعال‌کننده سطح ارتباط دارد. تا زمانی که ضخامت لایه به اندازه کافی زیاد است مواد فعال‌کننده سطح که بر روی دو طرف لایه قرار دارند بر یک دیگر تأثیر ندارند.
با خروج آب دو سطح مشترک لایه به یک دیگر نزدیک و نزدیک‌تر شده، (به دلیل خاصیت یونی مواد فعال‌کننده سطحی) و نتیجه آن دافعه الکترونی است.
هنگامی که بارهای الکتریکی ایجاد شده توسط مواد فعال‌کننده سطح بر یک دیگر تأثیر بگذارند. بدین وسیله از خشک شدن بیش از حد و از هم پاشیدن لایه‌ها ممانعت می‌شود.
علاوه بر این لایه پایدار کننده کف دارای خاصیت کشسانی مکانیکی خاصی هستند. کشش لایه‌ها باعث کاهش غلظت ماده فعال‌کننده سطح در سطح مشترک می‌شود.
زیرا پس از کشیده شدن همان تعداد ماده فعال‌کننده سطح باید سطح مشترک بزرگ‌تری را بپوشانند. این باعث افزایش کشش سطحی می‌شود، بنابراین فیلم منقبض می‌شود. این نوع کشسانی فیلم‌ها نازک به کشسانی گیبس معروف است.
بیشتر مواد کف‌کننده و پایدار کننده کف کنونی دارای مواد شیمیایی هستند که امروزه به دلیل نبود مواد جایگزین طبیعی استفاده می‌شود.
مصرف‌کننده این مواد که شامل اکثر مردم جهان است، اکثراً مجبورند از این مواد با وجود عوارضشان به دلیل نبود جایگزین طبیعی برای آن‌ها استفاده کنند.
تهیه پایدار کننده کف
اولین معیار، تعیین درجه ضد کفی است. روش‌های آزمون متعددی می‌تواند برای کنترل خواص ضدکفی ضدکف‌ها به کار رود. آسان‌ترین و سریع‌ترین آزمون، سنجش ضدکفی در چسباننده خالص است.
بنابراین، این روش‌ها می‌تواند سنجش اولیه به شمار روند زیرا فرمول‌بندی کامل رنگ حاوی اجزاء مختلفی است که می‌توانند بر پایدار کننده کف تأثیر داشته باشند.
از جمله این مواد می‌توان به سدیم لوریل اتر سولفات و مشتقات آن اشاره کرد. این ماده شیمیایی را در اکثر مواد شوینده‌ای که در صورت ترکیب با آب کف می‌کنند و تثبیت‌کننده کف هستند می‌توان پیدا کرد.
این تثبیت‌کننده کف در اکثر مواد شوینده تجاری مانند مایع ظرفشویی و پاک‌کننده‌های صنعتی و در بیشتر مواد شوینده سر و بدن (خمیر دندان، شامپو بدن و سر) به عنوان ماده کف‌کننده در انواع حالات ماده استفاده می‌شود.
از این رو، به طور قطع سنجش ضد کف نه تنها در رزین بلکه در فرمول‌بندی کامل ضروری است. علاوه بر این بستری که باید پوشش داده شود، همچنین روش‌های عملکرد مورد استفاده نیز اهمیت دارند.
شما برای تهیه انواع مواد ضد کف و یا پایدار کننده کف می‌توانید به سایت معتبر پیشگامان شیمی مراجعه نمائید. شما می‌توانید بهترین مواد در هر زمینه‌ای را که می‌خواهید از این شرکت تهیه کنید. موادی که توسط این تیم تأمین می‌شود در تمامی زمینه‌های آرایشی بهداشتی، دارویی و پزشکی، صنعتی و… است.
