انواع پارابن ها

انواع پارابن ها به عنوان نوعی ماده نگه‌دارنده بوده که به طور گسترده در محصولات آرایشی و دارویی کاربرد دارند. از نظر شیمیایی، آن‌ها یک سری پاراهیدروکسی بنزوات یا استرهای اسید پاراهیدروکسی بنزوئیک هستند. پارابن ها در بسیاری از فرمول‌ها نگه‌دارنده مؤثر هستند.

این ترکیبات و نمک‌های آن‌ها در درجه اول به دلیل خاصیت ضد باکتری و قارچ‌کش آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. آن‌ها در شامپوها، مرطوب‌کننده‌های تجاری، ژل‌های اصلاح‌کننده، داروهای موضعی / تزریقی، محصولات ضد آفتاب، لوازم آرایش و خمیر دندان یافت می‌شوند. آن‌ها همچنین به عنوان نگه‌دارنده مواد غذایی استفاده می‌شوند.

انواع پارابن

پارابن‌ها در برابر طیف گسترده‌ای از میکروارگانیسم‌ها فعال هستند. با این حال، نحوه عملکرد ضد باکتریایی آن‌ها به خوبی درک نشده است. تصور می‌شود آن‌ها با اختلال در فرآیندهای حمل و نقل غشایی یا با مهار سنتز DNA یا برخی از آنزیم‌های کلیدی مانند ATPases و فسفوترانسفرازها، در برخی از گونه‌های باکتریایی عمل می‌کنند.

پروپیل پاربن بیشتر از متیل پارابن در برابر بیشتر باکتری‌ها فعال است. عمل ضد باکتریایی قوی‌تر پروپیل پارابن ممکن است به دلیل حلالیت بیشتر آن در غشای باکتریایی باشد، که ممکن است در غلظت‌های بیشتر به اهداف سیتوپلاسمی برسد.

با این حال، از آنجا که اکثر مطالعات در مورد مکانیسم عملکرد پارابن‌ها حاکی از آن است که عمل ضد باکتریایی آن‌ها به غشاء مرتبط است، ممکن است که محلول بیشتر چربی آن باعث اختلال در لایه لیپیدی شود، در نتیجه با فرآیندهای انتقال غشای باکتریایی تداخل می‌کند و شاید باعث نشت عناصر داخل سلولی شود.

علم شیمی درمورد انواع پارابن ها:

پارابن‌ها استرهای پارا هیدروکسی بنزوئیک اسید هستند که از این نام گرفته می‌شوند. پارابن های متداول شامل

• متیل پارابن (E عدد E218)
• اتیل پاربن (E214)
• پروپیل پاربن (E216)
• بوتیل پارابن و هپتیلا پاربن (E209) است.

پارابن‌های کمتر متداول شامل ایزوبوتیل پارابن، ایزوپروپار پاربن، بنزیل پاربن و نمک های سدیم آن‌ها است.

سنتز

همه پارابن‌های تجاری استفاده شده مصنوعی تولید می‌شوند، اگرچه برخی از آن‌ها در طبیعت یافت می‌شوند. آن‌ها با استری شدن اسید پارا هیدروکسی بنزوئیک با الکل مناسب، مانند متانول، اتانول یا n-پروپانول تولید می‌شوند. پارا هیدروکسی بنزوئیک اسید به نوبه خود بصورت صنعتی از اصلاح واکنش Kolbe-Schmitt با استفاده از فن اکسید پتاسیم و دی‌اکسید کربن تولید می‌شود.