پلی سیلیکون 11 چیست؟
پلی سیلیکون 11 (Polysilicone-11) نوعی سیلیکون است که به بهبود احساس مراقبت از پوست و فرمهای آرایشی کمک میکند و به تشکیل یک فیلم محافظ برای جلوگیری از از دست دادن رطوبت کمک میکند.
سیلیکونها فاصله وسیعی بین هر مولکول دارند که یک شبکه مولکولی را تشکیل میدهد. این شبکه پس از استفاده بر روی پوست، سیلیکونها را قادر میسازد تا روی سطح فیلم تشکیل دهند در حالی که هنوز به پوست اجازه “تنفس” میدهد. اکسیژن، نیتروژن و سایر مواد مغذی هنوز هم میتوانند از طریق فیلم تشکیل شده توسط سیلیکونها عبور کنند.
با این حال، اکثر سیلیکونها اجازه عبور آب را نمیدهند، این یک کیفیت ایدهآل برای جلوگیری از اتلاف آب ترانسپیدرمال یا TEWL است. TEWL به از دست دادن آب از پوست به محیط زیست اشاره دارد و علت اصلی خشکی و کم آبی پوست است.
کاربرد پلی سیلیکون 11
بیش از 50 درصد از کل لوازم آرایشی و بهداشتی جدیدی که در 10 سال گذشته در سطح جهان معرفی شده اند حاوی حداقل یک سیلیکون است.
سیلیکونها به عنوان یک کلاس، حس، ظاهر و عملکرد محصولات آرایشی را بهبود میبخشند. این مواد به عنوان مرطوبکنندههای ابریشمی، نرمکنندهها، حلالها و مواد رساننده سایر مواد مراقبت از پوست عمل میکنند. سیلیکونها به دلیل کشش سطحی کم قادر به کمک به قرمزی و تحریک پوست هستند که باعث میشود به راحتی در سطح پوست پخش شوند و یک پوشش محافظ ایجاد کنند.
به طور خاص، پلی سیلیکون 11 به عنوان یک ماده تشکیلدهنده فیلم عمل میکند. این فیلم هم از مولکولهای متصل به آب و هم از آب مقاوم است. قسمت اتصالدهنده آب بسیار انعطافپذیر و متحرک سیلوکسان است، که به رطوبت هوا متصل میشود و آن را به پوست نگه میدارد.
علاوه بر این، این ستون فقرات یک “چتر” ضد آب ایجاد میکند که از اتلاف آب ترانسپیدرمال (TEWL) جلوگیری میکند. علاوه بر این، فیلم صاف و یکنواختی که پلی سیلیکون 11 تشکیل میدهد میتواند به سایر مواد مفید کمک کند تا به راحتی در پوست نفوذ کنند و همچنین از تماس با مواد بالقوه تحریککننده جلوگیری کند.
آیا پلی سیلیکون 11 بی خطر است؟
طبق EWG، پلی سیلیکون 11 دارای نمره 1 در مقیاس 1 تا 10 است که 1 کمترین خطر برای سلامتی است. به عنوان یک کلاس، سیلیکون های مورد استفاده در محصولات آرایشی (از جمله پلی سیلیکون 11) توسط تحقیقات علمی پشتیبانی میشوند و برای استفاده مصرفکننده بیخطر محسوب میشوند.
حتی اگر سیلیکونها برای مصارف آرایشی ایمن و مؤثر به اثبات رسیده باشند، شایعات زیادی وجود دارد که ادعا میکنند برای استفاده موضعی ایمن نیستند. به عنوان مثال، ادعاهایی وجود دارد که نشان میدهد سیلیکونهای موضعی استفاده میشوند میتوانند منجر به بیماریهای مزمن مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس، اسکلرودرمی، خستگی مزمن و سرطان شوند.
با این حال، ایجاد یا بدتر شدن هر یک از این بیماریها برای سیلیکونهای موضعی امکانپذیر نیست زیرا مولکولهای آنها برای نفوذ به پوست بسیار بزرگ هستند و از ورود آنها به جریان خون جلوگیری میکند. ادعاها مبنی بر اینکه سیلیکونها میتوانند در بدن ما تجمع زیستی یا تجمع پیدا کنند نیز نادرست است زیرا اندازه آنها مانع از عبور آنها از غشای سلول میشود، این یک نیاز اصلی برای تجمع زیستی است.
اندازه بزرگ مولکولی سیلیکونها نیز ادعای ناامن بودن این مواد را برای استفاده موضعی از بین میبرد زیرا مواد آلرژی زا هستند. اگر مادهای نتواند به پوست نفوذ کند، نمیتواند با سلولهای سیستم ایمنی بدن واکنش نشان دهد.
بنابراین، سیلیکونها آلرژن نیستند. در حقیقت، سیلیکونها در تماس با پوست از نظر بیولوژیکی بسیار بیاثر هستند، سیلیکونها در حال حاضر جایگزین لاتکس، یک ماده حساسیتزای رایج در چسبها، دستکشها و مجموعه وسیعی از اقلام دیگر شدهاند.
افسانه دیگری که در مورد سیلیکونها ادعا شده این است که این مواد میتوانند باعث تحریک و قرمزی پوست در صورت استفاده موضعی شوند.کاملاً برعکس است. در حقیقت، آكادمی پوست آمریكا پیشنهاد میكند سیلیكون با درجه آرایشی میتواند قرمزی پوست، سوزش یا تحریک بیماران آكنه کیستیك و روزاسه را كاهش دهد.
در مجموع، پلی سیلیکون -11 و انواع دیگر سیلیکونها مواد ایمن و مفیدی هستند که در طیف گستردهای از فرمولاسیون محصولات آرایشی و بهداشتی و مراقبتهای شخصی مورد استفاده قرار میگیرند.
