منیزیم هیدروکساید دارای فرمول شیمیایی Mg (OH) 2 و وزن مولکولی 58.3197 گرم بر مول است.
دارای چگالی 2.345 گرم بر سانتی‌متر مکعب است.
کریستال‌های منیزیم هیدروکسایـد دارای ضریب شکست 1.559 است.
به صورت تعلیق در آب، اغلب به دلیل شکل ظاهری شیر مانند آن، شیر منیزی خوانده می‌شود.
فرم معدنی جامد منیزیم هیدروکساید به عنوان “بروسیت” شناخته شده است.
منیزیـم هیدروکسایـد یکی از اجزای مشترک آنتی‌اسیدها و ملین‌ها است. در جذب اسید فولیک و آهن تداخل دارد. منیزیم هیدروکسایداز حلالیت کم در آب برخوردار است و دارای KSP 1.5 × 10−11 است. تمام منیزیم هیدروکساید که حل می‌شود به صورت یون‌ها جدا می‌شوند. از آنجا که تفکیک این مقدار کمی منیزیم هیدروکساید حل شده کامل است، منیزیـم هیدروکسایـد یک الکترولیت قوی در نظر گرفته می‌شود. حلالیت کم آن، آن را به یک باز ضعیف تبدیل می‌کند.
سنتز:
با استفاده از واکنش متاتز بین هر نمک منیزیم محلول و یک هیدروکسید قلیایی مانند سدیم یا حتی آمونیوم می‌توان تهیه کرد:
Mg2+(aq) + 2OH−(aq) ⇒ Mg(OH)2(solid)
موارد مصرف منیزیم هیدروکساید:
منیزیم یک ماده معدنی طبیعی است.
منیزیم برای بسیاری از سیستم‌های بدن به ویژه عضلات و اعصاب اهمیت دارد.
منیزیم هیدروکسایـد برای مدت کوتاهی برای درمان یبوست استفاده می‌شود.
این ماده ملین (از نوع اسمزی) است که تصور می‌شود با کشیدن آب به داخل روده‌ها، که به ایجاد حرکت روده کمک می‌کند تأثیر می‌گذارد.
منیزیم هیدروکسایـد همچنین برای درمان علائم ناشی از بیش از حد اسید معده مانند سوزش سر دل، ناراحتی معده یا سوء هاضمه استفاده می‌شود. منیزیم هیدروکسایـد یک آنتی‌اسید است که با کاهش مقدار اسید معده عمل می‌کند.
برخی از محصولات منیزیم هیدروکسایدکه برای استفاده آنتی‌اسید فروخته می‌شوند (مانند مالوکس) فرموله شده‌اند تا اثرات ملین ناخواسته را از طریق گنجاندن هیدروکسی آلومینیوم به حداقل برسانند.
منیزیـم هیدروکسایـد همچنین یکی از اجزای ضد تعریق است.
منیزیم هیدروکسایـد در صورت استفاده موضعی در برابر زخم‌های کانکر (زخم آفتی) مفید است.
سیدی
