استامینوفن از یک حلقه بنزن تشکیل شده است که توسط یک گروه هیدروکسیل و اتم نیتروژن یک گروه آمید در موقعیت پارا جایگزین شده است و به صورت پودر کریستالی سفید رنگ است.
استامیـنوفن همچنین با نام‌های پاراستامول و APAP شناخته می‌شود و از گروه داروهای شناخته‌شده به عنوان “ضد دردهای آنیلین” است که برای درمان درد و تب استفاده می‌شود. استامینوفن با نام‌های تجاری از جمله تیلنول و پانادول موجود است. معمولاً برای تسکین درد خفیف تا متوسط و به صورت قرص و تزریق داخل رگ نیز مصرف می‌شود.
استامیـنوفن برای اولین‌بار در سال 1877 ساخته شد که در حال حاضر در لیست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی، که مؤثرترین و بی‌خطرترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشتی را معرفی می‌کند وجود دارد.
روش سنتز آن به صورت شماتیک در زیر نشان داده‌شده است.
کاربردهای داروی استامیـنوفن:
استامینوفن برای کاهش تب در هر رده سنی قابل استفاده می‌باشد. در صورتی که سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می‌کند كه استامینوفن برای درمان تب در كودكانی که دمای آن‌ها بالاتر از 38.5 درجه سانتی‌گراد (101.3 درجه فارنهایت) باشد مورد استفاده قرار گیرد.
درد:
استامینوفن برای تسکین درد خفیف تا متوسط استفاده می‌شود. استفاده از فرم داخل وریدی برای درد کوتاه مدت در افراد در بخش اورژانس در موارد محدودی گزارش شده است. استامینوفن برخلاف سایر مسکن‌های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) آسپیرین و ایبوپروفن فعالیت ضد التهابی نسبتاً کمی دارد، اما ایبوپروفن و استامینوفن اثرات مشابهی در درمان سردرد دارند. داروهای ترکیبی استامینوفن و مواد مخدر قوی مانند مرفین اثر ضد درد را بهبود می‌بخشد.
آرتروز:
کالج روماتولوژی آمریکایی، استامیـنوفن را به عنوان یکی از چندین گزینه درمانی برای مبتلایان به ورم مفاصل لگن، دست یا زانو توصیه می‌کند که با ورزش و کاهش وزن بهبود نمی‌یابد.
کمر:
براساس یک بررسی منظم، پاراستامول توسط کالج پزشکان آمریکایی و انجمن درد آمریكا به عنوان اولی گزینه درمانی برای كمردرد توصیه شده است.
دندان:
NSAID هایی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک بیشتر از استامینوفن برای کنترل درد دندان یا درد ناشی از اقدامات دندانپزشکی هستند. ترکیبی از NSAID و استامینوفن مؤثرتر از هر یک به تنهایی است.
عوارض مصرف دارویی استامینوفن:
استامیـنوفن به طور کلی در دوزهای توصیه شده بی‌خطر است. حداکثر دوز روزانه توصیه شده برای یک بزرگ‌سال سه یا چهار گرم است. دوزهای بالاتر ممکن است منجر به سمیت و عوارضی از جمله نارسایی کبد شود. بثورات پوستی جدی به ندرت ممکن است رخ دهد. مصرف آن در دوران بارداری و هنگام شیردهی بدون ضرر است. در مبتلایان به بیماری کبد، ممکن است در دوزهای پایین‌تر استفاده شود. مصرف بیش از حد استامیـنوفن می‌تواند باعث آسیب احتمالی و کشنده کبد شود.
خطر مصرف بیش از حد ممکن است با مصرف مکرر الکل افزایش یابد به همین دلیل استامیـنوفن مهم‌ترین علت نارسایی حاد کبد در غرب است.
در تاریخ 1 اوت 2013، سازمان غذا و داروی ایالات متحده هشدار جدیدی درباره استامینوفن صادر کرد که اظهار داشته این دارو می‌تواند باعث واکنش‌های پوستی نادر و احتمالاً کشنده مانند سندرم استیونز-جانسون (SJS) و نکرولیز اپیدرمی سمی (TEN) شود.
سیدی
