فرآیند تولید شربت در 2021
انواع شربت‌ها
شربت‌ها محلول‌های غلیظ قند در آب یا مایعات آبی دیگر هستند. شربت‌ها به سه نوع وجود دارد.
شربت ساده: فقط محلول غلیظ ساکارز در آب تصفیه شده.
شربت دارویی: محلول آبی که علاوه بر ساکارز حاوی مواد دارویی اضافه شده است، ممکن است چند پلیول دیگر مانند گلیسیرین یا سوربیتول نیز برای تأخیر در متبلور شدن ساکارز یا افزایش حلالیت مواد اضافه شده به آن افزوده شود.
شربت طعم‌دار: حاوی مواد مختلف معطر و خوش طعم است و به عنوان وسیله انتقال‌دهنده یا طعم‌دهنده برای نسخه پزشکی در نظر گرفته شده است. این شربت طعم دار به ویژه به دلیل عدم وجود الکل یا الکل بسیار کمی که در آن‌ها وجود دارد، برای کودکان ترجیح داده می شود و این باعث می‌شود که آن‌ها حلال‌های برتر برای مواد محلول در آب باشند. آن‌ها دارای خواص قابل توجه ساخت داروهای تلخ و شور هستند.
در ساخت شربت، ساکارز باید از نوع بلوری سفید باشد که از نظر تجاری به عنوان شکر دانه‌ریز شناخته می‌شود. باید از آب تصفیه‌شده عاری از مواد خارجی و ظروف تمیز استفاده شود.
ساکارز
غلظت رویش ساکارز اما کاملاً به نقطه اشباع نرسیده است. محلول‌های رقیق ساکارز یک ماده مغذی عالی برای کپک، مخمرها و سایر میکروارگانیسم‌ها فراهم می‌کند. غلظت‌های 65٪ وزنی یا بیشتر محلول باعث رشد میکروارگانیسم می‌شود، با این حال محلول اشباع شده ممکن است منجر به تبلور بخشی از ساکارز در شرایط تغییر دما شود.
هنگامی که از گرما استفاده می‌شود تقریباً معکوس است که بخشی جزئی از ساکارز وارون شود.
C12H22O11 → 2C6H12O6
ساکارز قند معکوس
قند معکوس، دکستروز و لوولوز است. قند وارون نسبت به ساکارز به راحتی تخمیر می‌شود و تمایل به تیره شدن رنگ دارد، با این وجود 2 قند احیاکننده در عقب انداختن اکسیداسیون مواد دیگر دارای ارزش هستند. لوولوز تشکیل شده در هنگام وارونگی شیرین‌تر است، در نتیجه شربت‌هایی شیرین‌تر تولید می‌شوند و مسئول تیره شدن شربت هستند. بیش از حد گرم کردن شربت‌ها باعث کاراملی شدن ساکارز می‌شوند.
روش‌های تهیه شربت‌ها
در تهیه شربت از چهار روش استفاده می‌شود. انتخاب بستگی به خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مواد وارد شده به فرمولاسیون دارد:
- محلول توسط گرما
- تحریک بدون گرما
- افزودن مایع دارویی به شربت
- نفوذ
فرایند تولید شربت
انحلال توسط گرما
این روش زمانی به کار می‌رود که ماده سازنده با ارزش نه فرار باشد و نه در اثر حرارت آسیب ببیند و شربت‌ها نیز باید به سرعت آماده شوند. ساکارز به آب خالص یا محلول آبی اضافه می‌شود و تا زمانی که محلول حاصل شود گرم می‌شود، صاف شده و مقدار کافی آب تصفیه شده اضافه می‌شود تا حجم یا وزن مورد نظر ایجاد شود.
شربت‌های ساخته شده از تزریق یا جوشانده یا محلول آبی حاوی ماده آلبومین که با صافی از بین می‌رود. آلبومین یا سایر ناخالصی‌های مجاز به ماندن در شربت، باعث تخمیر در هوای گرم می‌شود.
گرم شدن بیش از حد شربت‌ها تا دمای جوش نامطلوب است زیرا وارونگی بیشتر یا کمتر ساکارز با افزایش تمایل به تخمیر اتفاق می‌افتد. شربت‌های استریلیزه شده در اتوکلاو کاراملی می‌شوند که با رنگ زرد یا قهوه‌ای نشان داده می‌شود.
تحریک بدون گرما
در مواردی استفاده می‌شود که گرما باعث از بین رفتن مواد تشکیل‌دهنده فرار با ارزش شود. در مقادیر حداکثر 2000 میلی‌لیتر یا 2 پیمانه، ساکارز باید در محلول آبی در بطری تقریباً دو برابر اندازه شربت اضافه شود. این اجازه تحریک فعال و انحلال سریع را می‌دهد. یک بطری تنتور استوانه‌ای “پنج پیمانه” برای تهیه یک لیتر شربت با استفاده از این فرآیند کاملاً مورد استفاده قرار گرفته است.
متوقف کردن بطری‌ها از آلودگی و از بین رفتن آن در طی مراحل جلوگیری می‌کند. هنگام تحریک نشدن، باید اجازه دهید بطری در کنار آن قرار بگیرد. برای تهیه شربت با مقادیر زیاد، مخزن آستر شیشه‌ای با همزن مکانیکی به طور خاص برای حل ساکارز سازگار است.
افزودن مایع دارویی به شربت‌ها
این در مواردی استفاده می‌شود که برای استفاده از آن، شربت، مایعات و مایعات دیگری به شربت‌ها اضافه می شود. این شربت‌ها معمولاً رسوب می‌کنند زیرا ماده صمغی و روغنی محلول در اثر الکل در اثر مخلوط شدن با شربت (حاوی آب) رسوب ناخوشایندی ایجاد می‌کند.
این امر با مخلوط کردن مایعات مایع یا تنتور با آب اصلاح شده است، اجازه می‌دهد مخلوط به حالت ایستاده درآید تا اجازه جدا شدن مواد تشکیل‌دهنده نامحلول، فیلتر کردن و حل شدن ساکارز در فیلتر را بدهد. وقتی مواد رسوبی مواد دارویی ارزشمندی هستند، این روش مجاز نیست.
نفوذ
این روش شامل این است که آب خالص یا محلول آبی به آهستگی از بستر ساکارز بلوری عبور داده و آن را حل کند. گردن پرکولاتور به طور متوسط با یک تکه پنبه و آب یا محلول آبی اضافه شده وصل می‌شود، جریان محلول توسط یک متوقف‌کننده مناسب تنظیم می‌شود تا قطرات به سرعت پشت سر هم ظاهر شوند.
در صورت لزوم، بخشی از مایع از طریق دستگاه تراش مجدد دفع می‌شود تا کلیه محلول‌ها حل شوند.سرانجام مقدار کافی آب از طریق پنبه عبور داده می‌شود تا حجم مورد نیاز را ایجاد کند. باید از شکر دانه درشت استفاده شود، در غیر این صورت به صورت جرم فشرده در می‌آید، به طوری که مایع نمی‌تواند نفوذ کند.
آب تصفیه شده باید با احتیاط وارد شود. اگر خیلی محکم وارد شود، روند متوقف می‌شود. اگر شل شود، مایعات خیلی سریع عبور می‌کند و در نتیجه ضعیف و کدر می‌شود (از فیلتراسیون ناقص) باید پنبه را کاملاً در داخل گردن پرکولاتور قرار داد، زیرا یک انتهای بیرون زده، داخل کتان، از طریق ساکارز اجازه می‌دهد تا آخرین قسمت‌های آب در دهانه پایین‌تر بدون حل شدن تمام ساکارز خارج شود.
حفظ شربت‌ها
در مواردی که برای نگهداری شربت‌ها نمی‌توان از امکانات ویژه‌ای استفاده کرد، باید فقط در مقادیر کمی تهیه شود که در عرض چند ماه قابل استفاده باشد.
روش‌های مختلفی برای حفظ شربت وجود دارد:
- دمای پایین بالاتر از 25 درجه سانتی‌گراد نیست.
- غلظت بدون فوق اشباع شدن.
- افزودن مواد نگهدارنده برای جلوگیری از رشد باکتری و کپک – به عنوان مثال گلیسیرین، متیل پارابن، بنزوئیک اسید و بنزوات سدیم به ویژه هنگامی که غلظت ساکارز شربت کم باشد اضافه می‌شوند.
- برای شربت‌های میوه‌ای: تعدادی از بطری‌هایی که بیش از یک پیمانه ندارند، کاملاً تمیز می‌شوند و با غوطه‌ور شدن در آب در حال جوش گرم نگه داشته می‌شوند تا زمانی که آماده استفاده و تعداد کافی چوب پنبه، کاملاً آغشته به آب داغ، تصفیه‌شده و اندازه مناسب بطری‌ها باید در دست شما باشد.
شربت را باید تا نقطه جوش گرم کنید (در صورت لزوم صاف کرده و دوباره گرم کنید) در بطری‌های داغ ریخته تا زمانی که تا لبه پر شوند. چوب پنبه‌ها را به زور به گردن بطری‌ها فشار می‌دهند و بدین ترتیب قسمت کوچکی از شربت را جابجا می‌کنند و با نخ ریسمان می‌بندند یا در جای خود سیم می‌بندند. در حالی که گردن بطری‌ها هنوز داغ است (و قبل از اینکه مقدار شربت از طریق خنک شدن منقبض شود) آن‌ها را در یک ظرف مناسب به پارافین ذوب شده آغشته می‌کنند. با این روش ارگانیسم‌هایی که محصولات تخمیر تولید می‌کنند در اثر گرما از بین می‌روند و هیچ هوایی که آلودگی جدیدی داشته باشد نمی‌تواند به شربت راه پیدا کند، زیرا بطری‌ها به صورت مهر و موم شده بسته می‌شوند.
