خرید زیپرازیدون هیدروکلراید
پیشگامان شیمی به عنوان یکی از بزرگترین واردکنندگان مواد اولیه دارویی با چندین دهه تجربه، ماده اولیه دارویی زیپرازیدون هیدروکلراید را با بالاترین و خالص‌ترین کیفیت برای چندین کاربرد در محصولات دارویی وارد می‌کند. زیپرازیدون یک داروی ضد روان پریشی است که در درمان اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی استفاده می‌شود. استفاده از زیپرازیدون به طور مداوم با افزایش آنزیم سرم همراه نبوده و هنوز ارتباطی با مواردی از نظر آسیب حاد کبدی از نظر بالینی ندارد.
کاربرد زیپرازیدون
اختلالات مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی می‌تواند به طور قابل توجهی خلق و خو، شناخت و رفتار را مختل کند. این بیماری‌های روانی اغلب می‌تواند با بیماری‌های همزمان مانند افسردگی و سوء مصرف مواد همراه باشد و می‌تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران و مراقبان تأثیر بگذارد. خوشبختانه، از زمان دستیابی به خواص ضد روان پریشی کلرپرومازین در سال 1952، چندین گزینه درمانی برای اختلالات روان پریشی به بازار عرضه شده است.
داروهای ضد روان پریشی نسل دوم (که معمولاً به عنوان داروهای ضد روان پریشی غیرمعمول شناخته می‌شوند) شامل کلوزاپین، کویتیاپین، اولانزاپین، آریپیپرازول و زیپرازیدون است و به طور کلی تصور می‌شود که به عنوان داروهای ضد روان پریشی نسل اول کارآمد هستند اما از نظر مشخصات نامطلوب متفاوت هستند و با عوارض جانبی خارج هرمی همراه هستند. در حالی که داروهای ضد روان پریشی غیر معمولی با افزایش وزن، تحمل گلوکز مختل و سندرم متابولیک ارتباط دارند.
زیپرازیدون برای درمان اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی استفاده می‌شود. می‌تواند به طور موثری میزان و زمان عود در اسکیزوفرنی را کاهش دهد و برای درمان دوره‌های جنون در اختلال دو قطبی استفاده شود، اگرچه مکانیسم اثر آن ناشناخته است. اگرچه به نظر می‌رسد که زیپراسیدون به عنوان داروی ضد روان پریشی دارای میزان کمتری از اثرات سوء متابولیک در مقایسه با سایر داروها در همان کلاس است.
عملکرد زیپرازیدون هیدروکلراید
زیپرازیدون هیدروکلراید فرم نمکی هیدروکلراید زیپرازیدون، یک مشتق بنزوتیازولیل پیپرازین و یک ماده ضد روان پریشی غیرمعمول با خاصیت ضد اسکیزوفرنیک است. زیپرازیدون هیدروکلراید به عنوان یک آنتاگونیست در گیرنده‌های دوپامین D2 و سروتونین 5-HT2A و 5-HT1D و به عنوان یک آگونیست در گیرنده 5-HT1A عمل می‌کند. زیپرازیدون هیدروکلراید همچنین جذب مجدد سیناپسی سروتونین و نوراپی نفرین را مهار می‌کند.
مکانیسم عملکردی که زیپرازیدون هیدروکلراید از طریق آن اثر ضد اسکیزوفرنیک را اعمال می‌کند ناشناخته است. اما به طور بالقوه از طریق ترکیبی از دوپامین D2 و تضاد سروتونین 5-HT2 واسطه می‌شود. این عامل همچنین دارای فعالیت آنتاگونیستی در برابر گیرنده‌های هیستامین H1 و آلفا-1-آدرنرژیک است.
نکاتی در مورد زیپرازیدون هیدروکلراید
در فرم خوراکی آن، زیپرازیدون برای درمان اسکیزوفرنی تأیید می‌شود. به عنوان تک درمانی برای درمان حاد قسمت‌های شیدایی یا مخلوط مربوط به اختلال دو قطبی، و به عنوان درمان کمکی برای لیتیوم یا والپروات برای درمان نگهدارنده اختلال دو قطبی کاربرد دارد. فرمول تزریقی آن فقط برای درمان تحریک حاد در اسکیزوفرنی تأیید شده است.
فارماکودینامیک
زیپرازیدون به عنوان یک داروی ضد روان پریشی “نسل دوم” یا “غیرمعمول” طبقه بندی می‌شود و یک آنتاگونیست گیرنده دوپامین و 5HT2A با مشخصات اتصال گیرنده منحصر به فرد است. همانطور که قبلا ذکر شد، زیپرازیدون دارای نسبت میل 5-HT2A / D2 بسیار بالا است، علاوه بر 5-HT2A به چندین گیرنده سروتونین متصل می‌شود و حمل کننده‌های مونوآمین را مسدود می‌کند که از جذب مجدد 5HT و NE جلوگیری می‌کند. از طرف دیگر، زیپرازیدون میل کمتری به گیرنده‌های کولینرژیک M1، هیستامین H1 و آلفا 1-آدرنرژیک دارد.
مکانیسم عمل
اثرات زیپرازیدون بر اساس ترجیح و میل آن برای گیرنده‌های خاص از سایر داروهای ضد روان پریشی متفاوت است. زیپرازیدون به روشی مشابه با سایر داروهای ضد روان پریشی غیر معمول به گیرنده‌های سروتونین-2A (5-HT2A) و دوپامین D2 متصل می‌شود. با این حال، یک تفاوت اساسی در این است که زیپرازیدون در مقایسه با سایر داروهای ضد روان پریشی مانند اولانزاپین، کویتیاپین، ریسپریدون و آریپیپرازول نسبت میل گیرنده 5-HT2A / D2 بالاتری دارد.
زیپرازیدون تعدیل روحیه، کاهش قابل توجه علائم منفی، بهبود کلی شناختی و کاهش عملکرد حرکتی را ایجاد می‌کند که با تعامل قوی آن با گیرنده های 5-HT2C، 5-HT1D و 5-HT1A در بافت مغز مرتبط است. زیپرازیدون می‌تواند به طور متوسط به مکان‌های جذب مجدد نوراپی نفرین و سروتونین متصل شود که ممکن است به فعالیت ضد افسردگی و ضد اضطراب آن کمک کند. بیمار با مصرف زیپرازیدون احتمال کمتری در کاهش فشار خون ارتواستاتیک، اختلال شناختی، آرام بخشی، افزایش وزن و اختلال در سطح پرولاکتین را تجربه می‌کند، زیرا زیپراسیدون تمایل کمتری به هیستامین H1، موسکارینی M1 و آلفا- 1-آدرنرژیک دارد.
ایمنی و عوارض جانبی
از نظر ایمنی، شایعترین عوارض جانبی مرتبط با زیپرازیدون هیدروکلراید در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی شامل خواب آلودگی و اختلالات حرکتی مانند سندرم خارج هرمی است.با این حال، اثرات خارج هرمی در بیماران تحت درمان با زیپرازیدون هیدروکلراید در مقایسه با بیماران تحت درمان با هالوپریدول کمتر مشاهده می‌شود.
عوارض جانبی شدید مرتبط با دارو در کارآزمایی بیمارانی که از زیپرازیدون هیدروکلراید و لیتیوم استفاده می‌کردند مشاهده شد. این موارد شامل تشنج، سندرم بدخیم نورولپتیک و میزان بالاتر سندرم هرم خارجی از بدن (22 نفر از 101 بیمار) در مقایسه با بیمارانی که لیتیوم را به تنهایی مصرف می‌کنند (3 از 103 بیمار) بود.
از نظر اسکیزوفرنی، خواب آلودگی در 14٪ بیماران گزارش شده است. زیپرازیدون هیدروکلراید نسبت به هالوپریدول عوارض جانبی هرمی خارجی کمتری ایجاد می‌کند، اما حالت تهوع و استفراغ بیشتری دارد. در آزمایش طولانی تر، 7-10٪ از بیماران به دلیل عوارض جانبی زیپرازیدون را قطع کردند. زیپرازیدون ممکن است باعث افزایش وزن کمتری نسبت به سایر داروهای غیر سایشی سایتیک شود.
برخی از عوارض جانبی زیپرازیدون را می‌توان با عملکرد آن در گیرنده‌ها توضیح داد. تضاد گیرنده‌های آدرنرژیک آلفا1 می‌تواند باعث افت فشار خون در وضعیت شود در حالی که تداخل گیرنده‌های H1 هیستامین ممکن است به خواب آلودگی کمک کند. از آنجا که خواب آلودگی یک عارضه جانبی رایج است، بیماران باید در هنگام رانندگی و کار با ماشین آلات هنگام مصرف این دارو احتیاط کنند.
این نگرانی وجود دارد که زیپرازیدون باعث افزایش فاصله QTc در نوار قلب شود. این مورد در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی مشاهده شده است، اگرچه این تغییرات از نظر بالینی فقط در چند بیمار قابل توجه بود. به همین دلیل، از مصرف زیپرازیدون هیدروکلراید در بیماران با سابقه بیماری قلبی باید خودداری شود و نباید با داروهای دیگری که باعث افزایش فاصله QTc می‌شوند، استفاده شود. بیماران ممکن است در ابتدا و پس از شروع درمان، نوار قلب (ECG) داشته باشند.
داروهای غیر سایشی سایتیک ممکن است تأثیر بیشتری نسبت به داروهای قدیمی بر روی علائم منفی اسکیزوفرنی مانند بی‌تفاوتی داشته باشند. شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد زیپرازیدون بهتر از سایر داروهای جدید برای اسکیزوفرنی است. به نظر می رسد که این ماده به اندازه ریسپریدون در بهبود علائم روان پریشی در بیماران اسکیزوفرنی موثر است.
تجویزکنندگان باید توجه داشته باشند که زیپرازیدون هیدروکلراید فقط باید به عنوان یک درمان کوتاه مدت برای موارد حاد مانیک و دو قطبی حاد استفاده شود و نه برای نگهداری طولانی مدت. این دارو به عنوان یک مونوتراپی در نظر گرفته می‌شود. بنابراین نباید در ترکیب با سایر داروهایی که برای درمان اختلال دوقطبی تجویز می‌شوند، استفاده شود.
چه داروهای دیگری بر زیپرازیدون هیدروکلراید تأثیر می‌گذارد؟
زیپرازیدون می‌تواند یک مشکل جدی قلبی ایجاد کند. اگر از داروهای خاص دیگری برای عفونت، آسم، مشکلات قلبی، فشار خون بالا، افسردگی، بیماری روانی، سرطان، مالاریا یا HIV استفاده کنید، خطر شما بیشتر خواهد بود. استفاده از زیپرازیدون با داروهای دیگری که باعث خواب آلودگی شما می‌شود می‌تواند این اثر را بدتر کند. قبل از استفاده از داروهای افیونی، قرص خواب آور، شل کننده عضلات یا داروی اضطراب یا تشنج با پزشک خود مشورت کنید.
بسیاری از داروها می‌توانند روی زیپرازیدون تأثیر بگذارند و برخی از داروها نباید به طور همزمان استفاده شوند. تمام داروهای فعلی و هر دارویی که شروع یا استفاده از آن را متوقف کرده‌اید به پزشک خود اطلاع دهید.
