خرید پیوگلیتازون هیدروکلراید
پیشگامان شیمی به عنوان یکی از بزرگترین واردکنندگان مواد اولیه دارویی با چندین دهه تجربه، ماده اولیه دارویی پیوگلیتازون هیدروکلراید را با بالاترین و خالص‌ترین کیفیت برای چندین کاربرد در محصولات دارویی وارد می‌کند. پیوگلیتازون هیدروکلراید اولین داروی نوتروپیک در نوع خود محسوب می‌شود.
معرفی پیوگلیتازون هیدروکلراید
پیوگلیتازون هیدروکلراید که با نام تجاری Actos در میان سایر داروها فروخته می‌شود، یک داروی ضد دیابت است که برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می‌شود. ممکن است همراه با متفورمین، سولفونیل اوره یا انسولین استفاده شود. استفاده از آن همراه با ورزش و رژیم غذایی توصیه می‌شود. استفاده از این دارو در دیابت نوع 1 توصیه نمی‌شود. مصرف آن به صورت خوراکی می‌باشد.
عوارض جانبی شایع شامل سردرد، دردهای عضلانی، التهاب گلو و تورم است. عوارض جانبی جدی ممکن است شامل سرطان مثانه، کاهش قند خون، نارسایی قلبی و پوکی استخوان باشد. استفاده از این دارو در دوران بارداری یا شیردهی توصیه نمی‌شود. این ماده در کلاس تیازولیدیندیون (TZD) است و با بهبود حساسیت بافت‌ها به انسولین کار می‌کند.
پیوگلیتازون هیدروکلراید در سال 1985 ثبت اختراع شد و در سال 1999 مورد استفاده پزشکی قرار گرفت. این دارو به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است. در سال 2017، با بیش از پنج میلیون نسخه، 125مین داروی رایج در ایالات متحده بود.
مصارف پزشکی
پیوگلیتازون هیدروکلراید برای کاهش سطح گلوکز خون در دیابت نوع 2 به تنهایی یا در ترکیب با سولفونیل اوره، متفورمین یا انسولین استفاده می‌شود. در حالی که پیوگلیتازون هیدروکلراید سطح قند خون را کاهش می‌دهد، مطالعه اصلی که به بررسی دارو پرداخت، هیچ تفاوتی در نتایج اصلی قلب و عروق مورد بررسی قرار نگرفت. مشخص شده است که پیوگلیتازون میزان مرگ و میر ناشی از تمام علل را در بیماران دیابتی نوع 2 در مقایسه با سایر روش‌های درمانی کاهش می‌دهد، در مقایسه با افرادی که هرگز در معرض پیوگلیتازون قرار نگرفته‌اند، 60 درصد کاهش در مرگ و میر وجود دارد.
موارد منع مصرف
پیوگلیتازون هیدروکلراید را نمی‌توان در بیمارانی که دارای حساسیت شناخته شده نسبت به پیگلیتازون، سایر تیازولیدیندیون‌ها یا هر یک از اجزای فرم دارویی آن هستند، استفاده کرد. در دیابت نوع 1 و کتواسیدوز دیابتی بی‌اثر و احتمالاً مضر است. ایمنی آن در بارداری، شیردهی و افراد زیر 18 سال ثابت نشده است.
با توجه به تجارب قبلی با داروی مرتبط با تروگلیتازون، بیماری‌های حاد کبدی به عنوان منع مصرف پیوگلیتازون هیدروکلراید در نظر گرفته می‌شوند. طبق نتایج مطالعات انجام شده در فوریه 2007 اشاره شده است که شیوع شکستگی بازو، دست و پا در زنان دیابتی که به آن‌ها روزیگلیتازون داده می‌شود، در مقایسه با متفورمین یا گلیبرید است.
اطلاعات بر اساس داده‌های آزمایش ADOPT تهیه شده بود. پس از انتشار این بیانیه، شرکت دارویی Takeda، توسعه دهنده پیوگلیتازون(که به عنوان Actos در بسیاری از بازارها فروخته می‌شود) اعتراف کرد که این دارو پیامدهای مشابهی برای بیماران زن دارد. در صورت عدم وجود سایر داروهایی که قند خون را کاهش می‌دهند، خطر هیپوگلیسمی کم است.
پیوگلیتازون هیدروکلراید می‌تواند باعث احتباس مایعات و ورم محیطی شود. در نتیجه، ممکن است نارسایی احتقانی قلب را تسریع کند. ممکن است باعث کم خونی شود. افزایش وزن خفیف به دلیل افزایش بافت چربی زیر جلدی شایع است. در مطالعات، بیماران مبتلا به پیگلیتازون نسبت بیشتری به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، سینوزیت، سردرد، میالژی و مشکلات دندان داشتند. تجویز مزمن دارو منجر به مواردی از هپاتیت کلستاتیک شده است که با قطع دارو برگشت پذیر است.
در تاریخ 30 ژوئیه 2007، کمیته مشورتی سازمان غذا و دارو به این نتیجه رسید که استفاده از روزیگلیتازون برای درمان دیابت نوع 2 در مقایسه با دارونما با خطر بیشتری از “وقایع ایسکمی میوکارد” همراه است، اما در مقایسه با سایر داروهای دیابت‌ها، هیچ خطر افزایش یافت‌ای ندارد. پیوگلیتازون هیدروکلراید در حال حاضر در حال بررسی است. متاآنالیز منتشر شده متعاقبا نشان داد که پیوگلیتازون به جای افزایش خطر، احتمال وقایع قلبی ایسکمیک را کاهش می‌دهد اما CHF را افزایش می‌دهد.
سرطان مثانه
در تاریخ 9 ژوئن 2011، آژانس ایمنی محصولات بهداشتی فرانسه تصمیم به برداشتن پیگلیتازون گرفت زیرا دارای خطر بالای سرطان مثانه می‌باشد. این تعلیق بر اساس نتایج یک مطالعه اپیدمیولوژیک انجام شده توسط بیمه سلامت ملی فرانسه بود. طبق نتایج مطالعه اپیدمیولوژیک، آژانس فرانسوی دریافت بیمارانی که برای کمک به دیابت نوع 2 به مدت طولانی از Actos استفاده می‌کردند، در مقایسه با بیمارانی که از سایر داروهای دیابت استفاده می‌کردند، به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می‌دهند.
در تاریخ 10 ژوئن 2011، انستیتوی فدرال دارو و تجهیزات پزشکی آلمان نیز به پزشکان توصیه کرد تا زمان انجام تحقیقات بیشتر در مورد خطر سرطان، داروها را تجویز نکنند. در 15 ژوئن 2011، FDA ایالات متحده اعلام كرد كه مصرف پیوگلیتازون برای بیش از یك سال ممكن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان مثانه همراه باشد و دو ماه بعد برچسب با اخطار اضافی در مورد این خطر به روز شد. یک متاآنالیز در سال 2017 هیچ تفاوتی در میزان سرطان مثانه منسوب به پیوگلیتازون هیدروکلراید پیدا نکرد.
تداخلات دارویی
ترکیب با سولفونیل اوره یا انسولین متقابل خطر افت قند خون را نشان می‌دهد. درمان با پیوگلیتازون هیدروکلراید، احتمال بارداری را در افرادی که از بارداری پیشگیری می‌کنند، افزایش می‌دهد.
مکانیسم عمل
پیوگلیتازون هیدروکلراید با حساسیت بیشتر سلول‌ها به انسولین که برای تنظیم سطح گلوکز در بدن استفاده می‌شود، عمل می‌کند. بهبود حساسیت به انسولین (یا کاهش مقاومت به انسولین) ورود قند (گلوکز) در خون را به سلول‌ها آسان می‌کند. پیوگلیتازون هیدروکلراید گاما گیرنده هسته‌ای فعال کننده تکثیر گیرنده پراکسی زوم گیرنده هسته‌ای (PPAR-γ) و به میزان کمتری PPAR-α را تحریک می‌کند. این روش رونویسی ژن‌های دخیل در کنترل متابولیسم گلوکز و لیپید در عضله، بافت چربی و کبد را تعدیل می‌کند.
در نتیجه، پیوگلیتازون هیدروکلراید مقاومت انسولین را در کبد و بافت‌های محیطی، گلوکونئوژنز را در کبد و مقدار گلوکز و هموگلوبین گلیسیته را در جریان خون کاهش می‌دهد. اخیراً، نشان داده شده پیوگلیتازون و سایر TZDهای فعال به پروتئین غشای میتوکندری mitoNEET متصل می‌شوند و میل ترکیبی آن با پیوگلیتازون برای PPARγ قابل مقایسه است.
پیوگلیتازون هیدروکلراید برای چه کسانی مناسب است؟
پیوگلیتازون هیدروکلراید برای بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 – به ویژه بیماران دیابتی دارای اضافه وزن که قادر به کنترل سطح قند خون خود از طریق رژیم غذایی و ورزش به تنهایی یا استفاده از متفورمین و یا سولفونیل اوره نیستند، در نظر گرفته شده است. این ماده به گونه‌ای طراحی شده است که در کنار یک رژیم غذایی سالم، متعادل و فعالیت بدنی منظم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در انگلستان به عنوان یک درمان مستقل (مونوتراپی)، یک درمان خوراکی دوتایی در ترکیب با متفورمین یا یک درمان خوراکی سه گانه در ترکیب با متفورمین و سولفونیل اوره در دسترس است. از پیوگلیتازون هیدروکلراید همچنین ممکن است برای بیماران دیابتی نوع 2 که قادر به کنترل قند خون خود بر روی انسولین نیستند یا نمی‌توانند مورفین را تحمل کنند، همراه با انسولین استفاده شود.
برای چه کسانی مناسب نیست؟
پیوگلیتازون هیدروکلراید هرگز نباید توسط بیماران دیابتی در موارد زیر استفاده شود:
- به هر یک از مواد موجود در دارو یا سایر تیازولیدیندیون‌ها حساسیت یا آلرژی دارند.
- در حالت کتواسیدوز دیابتی هستند.
- مشکل چربی مرتبط با دیابت دارند.
- یک بیماری قلبی مانند حمله قلبی یا سابقه مشکلات قلبی داشته باشند.
- مشکلات کبدی دارند.
- دارای سرطان مثانه یا سابقه سرطان مثانه هستند.
- سندرم تخمدان پلی کیستیک دارند.
- عدم تحمل گالاکتوز
- مستعد شکستگی هستند.
- افراد مسن یا زیر 18 سال
- زنان باردار یا شیرده
همچنین توجه به این نکته مهم است که پیوگلیتازون هیدروکلراید در دیابت نوع 1 بی‌اثر و احتمالاً مضر است.
نتایج پژوهش‌های انجام شده
تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد پیوگلیتازون هیدروکلراید ممکن است برای درمان افسردگی اساسی مفید باشد. مشخص شده است که پیوگلیتازون هیدروکلراید اثرات ضد پیری در مگس سرکه دارد. از آنجا که تصور می‌شود فعالیت التهابی را در نوروگلیا کاهش می‌دهد، در یک کارآزمایی بالینی کوچک با حضور کودکان اوتیسم تحت فرضیه‌‌های خودایمن و التهابی دلایل اوتیسم مورد مطالعه قرار گرفت. پیوگلیتازون ممکن است علائم پسوریازیس را بهبود بخشد.
