لاکتوز در چه مواد غذایی وجود دارد
انواع مختلفی از قندها وجود دارد. برخی از آن‌ها مونوساکاریدها هستند که از واحدهای منفرد قندی هستند و اغلب به آن‌ها قندهای “ساده” گفته می‌شود. قندهای دیگر دی‌ساکاریدها هستند که از جفت‌های منو ساکارید بهم پیوسته ساخته می‌شوند. سه مونوساکارید اصلی که ما مصرف می‌کنیم، فروکتوز، گالاکتوز و گلوکز هستند. آن‌ها در جفت‌های مختلف ترکیب می‌شوند و سه دی‌ساکارید را تشکیل می‌دهند که از اهمیت بیشتری در تغذیه انسان برخوردارند: لاکتوز، مالتوز و ساکارز.
گلوکز رشته مشترک در هر یک از این ساکاریدها است: ساکارز از گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است، مالتوز دو واحد گلوکز بهم پیوسته است و لاکتوز گلوکز و گالاکتوز است.
آیا لاکتوز قند طبیعی است یا قند اضافه شده؟
قندی که ما مصرف می‌کنیم اغلب به صورت قند طبیعی یا شکر اضافه شده توصیف می‌شود. مانند بسیاری از انواع دیگر قندها، لاکتوز را می‌توان قند طبیعی و قند اضافی دانست، بسته به منبع آن.
لاکتوز به صورت ذاتی در شیر پستانداران است و همچنین می‌تواند از این منبع اصلی جدا شده و برای استفاده به عنوان ماده غذایی در غذاهایی مانند کالاهای پخته شده، کارامل، دسرهای منجمد، فاج، محصولات گوشتی، سس‌ها و سوپ‌ها متبلور شود.
لاکتوز موجود در شیر ساده و محصولات شیر ساده به عنوان یک قند طبیعی در نظر گرفته می‌شود، در حالی که لاکتوزی که به عنوان ماده تشکیل‌دهنده در هنگام تولید به مواد غذایی و نوشیدنی‌های بسته بندی شده اضافه می‌شود، به عنوان یک قند اضافی در نظر گرفته می‌شود.
هضم لاکتوز چگونه است؟
هضم لاکتوز با کمک آنزیمی معروف به لاکتاز در روده کوچک رخ می‌دهد. لاکتاز لاکتوز را به مونوساکاریدهای گالاکتوز و گلوکز تجزیه می‌کند، که آن‌ها را برای جذب در دسترس قرار می‌دهد. گلوکز در نهایت توسط سلول‌های ما با کمک انسولین جذب می‌شود. گالاکتوز به کبد منتقل می‌شود و در آنجا برای استفاده در تولید انرژی به گلوکز تبدیل می‌شود.
به دلیل تغذیه حیاتی لاکتوز در شیر مادر برای نوزادان، ما توانایی تولید لاکتاز را داریم. فقط در موارد نادر نوزادانی با کمبود لاکتاز متولد می‌شوند، بیماری به نام آلاکتازی مادرزادی.
دورتن نوزادی مرحله زندگی است که تولید لاکتاز در آن بیشتر است. با این حال، پس از از شیر گرفتن، تولید لاکتاز به سرعت و به شدت کاهش می‌یابد و به طور معمول با افزایش سن کاهش می‌یابد. این کاهش تولید لاکتاز می‌تواند منجر به عدم توانایی هضم لاکتوز در سنین بالاتر شود. در حقیقت، تحقیقات نشان داده است که حدود دو سوم جمعیت جهان برای هضم لاکتوز، لاکتاز کافی تولید نمی‌کنند.
عدم تحمل لاکتوز
هرکسی که در هضم لاکتوز مشکل دارد علائم یکسانی را تجربه نمی‌کند و همچنین همه آن‌ها عدم تحمل لاکتوز محسوب نمی‌شوند. عدم تحمل لاکتوز شرایطی است که در بدن به دلیل عدم تولید لاکتاز به وجود می‌آید و منجر به بیان علائم جسمی مانند نفخ شکم و گرفتگی عضلات، اسهال و گاز می‌شود. تولید لاکتاز یک فرآیند بیولوژیکی است که توسط DNA ما تعیین می‌شود. شیوع عدم تحمل لاکتوز در بین نژادهای آسیای شرقی بیشترین و در بین نژادهای اروپای شمالی کمترین است.
عدم تحمل لاکتوز مانند حساسیت به شیر نیست. واکنش‌های آلرژیک به شیر، واکنش سیستم ایمنی بدن به پروتئین‌ها (به عنوان مثال، آب پنیر و کازئین) در شیر است. عدم تحمل لاکتوز از تولید کم لاکتاز ناشی می‌شود و منجر به پاسخ‌های فیزیکی دستگاه گوارش می‌شود. مهم است که تفاوت بین حساسیت غذایی و عدم تحمل را بدانید، بنابراین اگر شما یا فرزندتان علائم مرتبط با هر یک از آن‌ها را دارید، با یک متخصص تغذیه ثبت شده یا ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی اولیه خود صحبت کنید.
لاکتوز در چه چیزهایی وجود دارد؟
از لاکتوز گاهی اوقات به عنوان “قند شیر” یاد می‌شود زیرا فقط به طور طبیعی در شیر پستانداران وجود دارد – از جمله گاوها، بزها و انسان‌ها. برای تهیه پنیر و ماست از شیر گاو و بز استفاده می‌شود اما همه محصولات شیر حاوی مقدار لاکتوز یکسان نیستند.
به عنوان مثال، پنیرهای سفت مانند چدار، پارمزان و سوئیسی حاوی لاکتوز بسیار کم یا فاقد لاکتوز هستند، در حالی که شیر، بستنی و ماست حاوی مقادیر بیشتری لاکتوز هستند. پنیرهای سفت به دلیل از بین بردن آب پنیر (محلول مایع چربی، لاکتوز و پروتئین) در حین تولید، لاکتوز کمتری دارند و همچنین در طی روند پیری تجزیه لاکتوز توسط باکتری‌ها ادامه دارد.
طبق گزارشات اعلام شده، لاکتوز در طیف وسیعی از غذاها، نوشیدنی‌ها، مواد آرایشی، دارویی و حتی خوراک دام دیده می‌شود. طعم ملایمی دارد و غالباً به عنوان تثبیت‌کننده استفاده می‌شود – و دارای هزینه کمتری است اما ماندگاری بیشتری نسبت به شیر واقعی دارد.
لاکتوز را در موارد زیر مشاهده خواهید کرد:
- کپسول
- شیر خشک
- شکلات
- بیسکوییت
- غذاهای آماده
- بستنی
- نان و سایر محصولات نانوایی
- همچنین به عنوان پرکننده در داروها و خوراک دام برای پایداری فیزیکی و شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
طبق مطالعات انجام شده، لاکتوز ممکن است به عنوان ماده غذایی موجود در مواد غذایی بسته‌بندی شده ذکر شود. این به طور معمول برای پخت و پز خانگی استفاده نمی‌شود، اگرچه ممکن است با لاکتوز موجود در بازار مواجه شوید و به عنوان یک شیرین‌کننده طبیعی به بازار عرضه شود.
داروهای حاوی لاکتوز
لاکتوز به عنوان یک ماده غیر فعال در داروها استفاده می‌شود، به این معنی که در شرایطی که دارو مصرف می‌کنید تأثیری ندارد.
در عوض، لاکتوز به عنوان ماده پرکننده به داروها اضافه می‌شود. از پرکننده‌ها برای ایجاد قوام یا شکل‌گیری خاص در دارو استفاده می‌شود. لاکتوز بیشتر به داروهایی مانند قرص و کپسول اضافه می‌شود. بر اساس گزارشات موجود، حدود 20 درصد داروهای تجویزی و 6 درصد داروهای بدون نسخه حاوی لاکتوز هستند.
بسیاری از قرص‌های ضد بارداری حاوی لاکتوز به عنوان ماده پرکننده هستند. داروهایی برای درمان مشکلات معده، مانند داروهای تسکین‌دهنده ریفلاکس اسید و گاز، نیز ممکن است با لاکتوز ساخته شوند. جویدن‌های کلسیم که برای مکمل دریافت کلسیم روزانه شما استفاده می‌شود نیز ممکن است حاوی لاکتوز باشد. با این حال، قرص‌های کلسیم همیشه حاوی لاکتوز نیستند – اگر مطمئن نیستید که می توانید این داروها را با خیال راحت مصرف کنید، از پزشک خود بپرسید.
سطوح قابل تحمل لاکتوز
برای بیشتر افرادی که عدم تحمل لاکتوز دارند، هضم مقدار کمی لاکتوز نباید اثرات سوئی داشته باشد. افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز به طور معمول می‌توانند حدود 12 تا 18 گرم لاکتوز را تحمل کنند، که این مقدار معادل 8 تا 12 اونس در هر وعده شیر است.
مقدار لاکتوز موجود در داروها معمولاً بسیار کمتر از این مقدار هستند، به این معنی که نباید باعث ناراحتی شوند. با این حال، اگر چندین دارو حتوی لاکتوز مصرف می‌کنید، ترکیبی از لاکتوز ممکن است معده شما را ناراحت کند.
راه حل
اگر به لاکتوز بسیار حساس هستید، ممکن است در مصرف این داروها با مشکل روبرو شوید. علائم مانند درد معده، گاز، اسهال یا حالت تهوع پس از مصرف دارو را مراقب باشید.
اگر این علائم را تجربه کردید، ممکن است مایل باشید از یک مکمل آنزیم لاکتاز استفاده کنید، که می تواند به بدن شما کمک کند تا داروهای حاوی لاکتوز را تجزیه کند. پروبیوتیک‌ها، که بدون نسخه نیز در دسترس هستند، ممکن است کمک کنند. اگر علائم شما همچنان ادامه داشته باشد، پزشک ممکن است داروی متفاوت یا فرمولاسیون دارویی دیگری تجویز کند.
منبع: www.livestrong.com
