استفاده از قند در بستنی
قندها شیرین هستند و بستنی را نرم نگه می‌دارند. اگر بستنی خانگی با قوام بتن مصرف کرده‌اید، به این دلیل است که سطح جامدات – به ویژه قندها – بسیار پایین بوده است.برخی از وبلاگ‌نویسان و نویسندگان کتاب آشپزی به شما می‌گویند که بستنی را با افزودن الکل نرم کنید. این راه حل کار می‌کند، اما شما می‌توانید روش بهتری را انتخاب کنید. در حالی که الکل نقطه انجماد را کاهش می‌دهد، این کار را به قیمت صاف شدن بستنی انجام می‌دهد.با افزایش قسمت منجمد نشده آب در بستنی، در حالی که هیچ اقدامی برای کنترل آن آب انجام نمی‌دهید، بلورهای یخ را به بزرگتر شدن تشویق می‌کند. در نهایت بافتی نرم تر اما دانه‌ای خواهید داشت.
راه حل سریع اضافه کردن شکر بیشتر است، اما اکثر بستنی‌ها از قبل شیرین هستند. یک دستور العمل معمولی خانگی 17 درصد یا بیشتر قند است: آب‌نبات. شما نمی‌توانید طعم ظریفی را از طریق شیرینی طعم‌دهنده بچشید – شما نمی‌توانید طعم لبنیات را بچشید و هیچ طعم ظریف و معطری را که ما به سختی برای ایجاد آن در آنجا تلاش می‌کنیم، مزه نکنید. این فقط دستور العمل‌های خانگی نیست.
مشکلات موجود هنگام تهیه بستنی
بستنی معمولی شیرین است، اما کاهش میزان قند آن را در دمای سرو بسیار سخت می‌کند.
راه حل
از قندهای مختلف استفاده کنید.
کاهش نقطه انجماد به وزن مولکولی یک ماده محلول بستگی دارد. هرچه وزن مولکولی کمتر باشد، مولکول کوچکتر است و بنابراین مولکول‌های بیشتر در گرم – و کاهش نقطه انجماد بیشتر است.
ویژگی انواع قندهای مورد استفاده در تهیه بستنی
| درصد مفید کل قند موجود در بستنی |
نسبت جامدPOD: |
نسبت PAC:POD |
%جامد (باقی‌مانده در آب) |
کاهش نسبی نقطه انجماد (PAC) |
شیرینی نسبی (POD) |
جرم مولکولی | قند |
| 20-100% (معمولا60-80%) |
1 | 1 | 100 | 100 | 100 | 342 | ساکارز |
| 0-50% (معمولا20-25%) اولین انتخاب برای افزایش POD و افزایشPAC و کنترل آب |
1.43 | 2.7 | 90-100 | 190 | 70 | 180 | دکستروز |
| 0-20% اولین انتخاب برای افزایش POD و افزایشPAC و دارای درجه بالا کنترل آب |
0.59 | 1.52 | 90-100 | 190 | 170 | 180 | فروکتوز |
| 0- 35% افزایش میزان شیرینی و PAC با کمترین مقدار افزایش جامد نسبت به ساکارز. دارای کنترل آب خوب. قابل جایگزین با دکستروز و فروکتوز |
0.62 | 1.33 | 75-90 | 167 | 130 |
261(کل) 204(مؤثر) |
شربت اینورت (بخش غیرآبی محاسبه شده است 42.5 % گلوکز، 42.5 % فروکتوز ، 15% ساکارز) |
| 0-30% افزایش کم در POD و PAC بیشترین افزایش جامد. مناسب به عنوان جامد با شیرینی کم برای سوربت. کنترل آب خوب. معمولا در بستنی پودر شیر بدون چربی بهتر است. |
1.9 | 0.7 | 95 | حدود 35 | حدود 50 | 980 (مؤثر) |
گلوکز اتمیزه 40DE (شربت گلوکز که ازطریق اسپری خشک شده است و دارای ترکیب و خواص متفاوت است) |
|
0-30% ارزان اما آب اضافه می‌کند |
1.36 | 1.45 | 75 | 80 | 55 | 429 | شربت گلوکز 42DE |
|
بیشتر از 45% (برای طعم‌های عسلی) |
0.62 | 1.12 | 80-85 | 146 | 130 | 190 (مؤثر) | عسل |
| 0-20% حداقل افزایش POD و PAC و بیشترین افزایش جامد. دارای مقیاس گلسیمی بسیار بالا. برای استفاده در سوربت مفید است. معمولا SMP در بستی بهتر است. |
5.6 | 1.7 | 95 | 29 | 17 | حدود 1180 |
مالتودکسترین 15DE (دارای انواع مختلف با ویژگی های متفاوت) |
| 3.5-4.5% آب موجود در سوربت ها. PODپایین و PAC در حد متوسط. دارای سطح بالا و کنترل آب. احساس گرم شدن. فاقد کالری. |
2.85 | 6.5 | 100 | 65 | حدود 10 | 522 | اینولین |
| 0-4 سوربت ها. قند با شاخص گلیسیمی پایین و شیرین کنندگی کم. PAC:POD بالا و شبیه به لاکتوز. |
5 | 5 | 100 | 100 | حدود 20 | 342 | ترهالوز |
| 0-2% سوربت‌ها. POD در حد متوسط. PAC خیلی بالا. فاقد کالری. احساس سرد شدن. |
1.36 | 6.25 | 100 | 280 | 65 | 122 |
(الکل قند فاقد کالری) |
| % پایین غیر قابل تشخیص. شیرین، PAC بالا و کنترل آب بالا آنتی کریستالیزه. احساس گرم شدن. کالری بالا. شاخص گلیسمی پایین. |
حدود 0.2 | 4.625 | حدود 80 | 270 | 80 | 92 |
گلیسرول (گلیسیرین گیاهی) |
| به صورت پودر شیر بدون چربی اضافه می‌شود. (دارای 52% لاکتوز) دارای POD خیلی پایین و PAC بالا. کنترل آب بسیار بالا (6X با وزن) |
6.25 | 6.25 | 100 | 100 | 16 | 342 | لاکتوز |
عوامل مؤثر بر عملکرد قندها در تهیه بستنی
ما می‌خواهیم به طور مستقل به سه عامل نگاه کنیم: شیرینی، کاهش نقطه انجماد و مقدار جامداتنمودار مطابق با قراردادهای صنعت، تمام مقادیر مربوط به ساکارز را نشان می‌دهد. شیرینی یا به صورت شیرینی نسبی، معادل ساکارز یا POD (“Potere Dolcificante”) بیان می‌شود. برای اهداف ما می‌توانیم از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده کنیم. نکته مهم این است که ارزش ساکارز 100 است. مقدار بالاتر نسبتاً شیرین‌تر است و مقدار پایین تر شیرینی نسبتاً کمتری دارند.
کاهش نقطه انجماد
کاهش نقطه انجماد به صورت FPDF (فاکتور کاهش نقطه انجماد) یا PAC (“Potere Anticongelante”) بیان می‌شود. این اصطلاحات را می‌توان به جای هم استفاده کرد – اما وقتی به آن‌ها فرصت داده شد، چرا از مخفف ایتالیایی استفاده نکنید؟ مقدار ساکارز دوباره 100 است.
جامدات
فقط جامدات هستند که بر حسب درصد بیان می‌شوند. همه چیز در ترکیب، به جز آب، هوا و الکل. ما قندهای با درصد جامد بالا (جامدات> 90٪) را ترجیح می‌دهیم زیرا می‌خواهیم تا جایی که ممکن است از افزودن آب اجتناب کنیم.
قندهای مایع (شربت گلوکز، شربت ذرت، شربت اینورت) نیز معمولاً محصولات کمی سازگار هستند. نسبت آب می تواند از نمونه ای به نمونه دیگر متفاوت باشد.به نظر مفید است که فقط به ارزش‌های POD ،PAC و مواد جامد نگاه نکنیم، بلکه نسبت‌ها را در نظر بگیریم. این به ما می‌گوید که چگونه از نسبت‌های مختلف قندها برای حل مشکلات استفاده کنیم.
نسبت PAC: POD
مهمترین نسبت PAC: POD است. این به ما کمک می‌کند تا کاهش نقطه انجماد را مستقل از شیرینی کنترل کنیم. ساکارز با مقدار 1، کمترین نسبت را در بین مفیدترین قندها دارد. اگر بستنی های خود را با شیرینی کمتر ترجیح می‌دهید، قندهای با نسبت بالاتر مانند فروکتوز و دکستروز به شما این امکان را می‌دهند که شیرینی را کنترل کرده و در عین حال به اهداف خود برای کاهش نقطه انجماد برسید.
به عنوان مثال، با مقدار 2.5، دکستروز بالاترین نسبت را در بین قندهای پرکاربرد دارد (لاکتوز و گلوکز اتمیزه هنوز بیشتر است، اما مفید بودن آن‌ها محدود است.).
نسبت Solids: POD
نسبت مهم دیگر Solids: POD است. این به ما کمک می‌کند شیرینی و جامدات را به طور مستقل کنترل کنیم. در بین مفیدترین قندها، دکستروز بیشترین نسبت را دارد. فروکتوز کمترین اگر فرمول شما به مواد جامد و شیرینی بیشتری نیاز دارد، افزایش نسبت دکستروز یا ساکاروز به شما کمک می‌کند. اگر به شیرینی بیشتری احتیاج دارد، اما در حال حاضر محدودیت مواد جامد را افزایش داده است، افزایش نسبت فروکتوز به شما کمک می‌کند. گلوکز اتمیزه، مالتودکسترین و لاکتوز نسبت‌های بسیار بالایی دارند، اما مفید بودن آن‌ها محدود است.
شیرین کننده های مورد استفاده در بستنی
قندهایی که بیشتر به آن‌ها اهمیت می‌دهیم ساکارز، دکستروز و فروکتوز هستند.
ساکارز
ساکارز قند رومیزی است. از آنجایی که این ترکیب غذایی بسیار آشنا است و طعم مورد انتظار ما را دارد، ما از آن به عنوان پایه خود استفاده می‌کنیم. همچنین یک چارچوب مرجع برای درک سایر قندها فراهم می‌کند. ساکارز یک دی‌ساکارید است، به این معنی که یک مولکول از دو مولکول قند کوچکتر تشکیل شده است – در این مورد مونو ساکاریدهای گلوکز (دکستروز) و فروکتوز.
دکستروز
دکستروز (نام دیگر مونوساکارید d- گلوکز) تقریباً 3/4 به اندازه ساکارز شیرین است، اما تأثیر آن را تقریباً دو برابر در کاهش نقطه انجماد می‌کند. به سادگی با کاهش ساکارز و افزایش دکستروز، می‌توانید شیرینی را کاهش داده و همزمان بافت را نرم کنید. دکستروز همچنین جاذب رطوبت است، به این معنی که آب را نگه می‌دارد، و تشکیل بلورهای یخ و بلورهای قند را کاهش می‌دهد. این به طور مؤثر یک تثبیت‌کننده است، اگرچه بسیار کمتر از تثبیت‌کننده‌های اختصاصی است.
فروکتوز
فروکتوز یک مونوساکارید است که همراه با گلوکز (دکستروز) هم قند رومیزی و هم شربت اینورت را تشکیل می‌دهند. همان نقطه انجماد بالا دکستروز را دارد، اما بسیار شیرین است – حدود 25 درصد شیرین‌تر از شکر روی میز، 80 درصد شیرین‌تر از دکستروز.ما از فروکتوز برای افزایش شیرینی و کاهش نقطه انجماد در حالی که مواد جامد را به حداقل می‌رسانیم، استفاده می‌کنیم. فروکتوز مانند دکستروز، جاذب رطوبت است و به کنترل آب و کاهش تبلور کمک می‌کند.
شربت اینورت
شربت اینورت یک قند مایع است. از حرارت دادن شربت ساکارز با اسید ضعیف تا زمانی که مولکول‌های گلوکز و فروکتوز از یکدیگر جدا شوند، ساخته می‌شود. شیرین‌تر از ساکارز است و کاهش‌دهنده نقطه انجماد قوی تری است. به دلیل ویژگی های قوی جذب رطوبت، در انبار هر سرآشپز قنادی قرار دارد.
مانند پودرهای دکستروز و فروکتوز، غذاهایی که با شربت اینورت تهیه می‌شوند مدت طولانی تری مرطوب می مانند و در برابر کریستالیزاسیون مقاوم هستند. شربت اینورت به اندازه پودر فروکتوز انتخاب مناسبی نیست، زیرا آب را اضافه می‌کند، کنترل آن سخت تر است و ترکیب دقیق آن (میزان آب، محتوای ساکارز باقی‌مانده) متغیر است.
دکستروز، فروکتوز و شربت اینورت می‌توانند به ویژه در طعم هایی که نیاز به افزودن چربی‌های غیر لبنی دارند مانند کره کاکائو (شکلات) و روغن‌های مغز (کره آجیل) مفید باشد. این چربی‌ها چربی شیر سخت‌تری را منجمد می‌کنند و به بستنی بافتی خشک، سفت و ترد می‌دهند. افزایش نسبت این مونوساکاریدها می‌تواند به حفظ بافت صاف کمک کند.
سایر قندهای ساختاری مهم
گلوکز اتمیزه
گلوکز اتمیزه در موارد عجیب و غریب زمانی که به حداکثر جامدات، کاهش نقطه انجماد بالا و حداقل شیرینی نیاز دارید مفید است. حاوی دکستروز و ترکیب کامل مونو، دی و پلی‌ساکاریدهای دیگر، از جمله دکسترین است. این باعث می‌شود حجم آن بدون شیرینی زیاد باشد. مشکل گلوکز اتمیزه این است که این محصول به طور مداوم تعریف نشده است. شما به طور قطع نمی‌دانید چه چیزی دریافت می کنید یا چه ویژگی‌هایی دارد.
گلوکز اتمیزه برای برخی از سرآشپزهای قنادی، به ویژه در اروپا، غذای اصلی است. این باعث سردرگمی می‌شود، زیرا برخی از سرآشپزها تفاوت بین آن و دکستروز را نمی‌دانند و در برخی دستور العمل‌ها مشخص نشده است که از کدام استفاده کنند.
مالتودکسترین
مالتودکسترین مواد جامد و حجیم را با حداقل تأثیر بر روی شیرینی یا نقطه انجماد می‌افزاید. از این نظر کمی ضد قند است. این به ویژه در طعم‌های سربت که ذات آن‌ها جامد است، مفید است و به همین دلیل به چیزی برای مبارزه با آبگریزی ذاتی آن‌ها نیاز دارد – مانند لیمو و هندوانه.این طعم ها از آب میوه‌هایی که بیشتر آب هستند، ساخته شده است. مالتودکسترین کمی شبیه گلوکز اتمی منهای گلوکز است.
در بستنی، شیر خشک بدون چربی بهتر از مالتودکسترین عمل می‌کند. و دومی همه بدی‌هایی را که قند انجام می‌دهد با بدن شما انجام می‌دهد، بدون اینکه از طعم هر چیزی لذت ببرید. اما مواد جامد شیر به طور کلی در سوربات ها گزینه ای نیست که همه انتظار دارند بدون لبنیات باشند.
اینولین
اینولین از نظر فنی یک نشاسته است (از گیاهانی مانند کاسنی و سیب زمینی ترشی گرفته شده است)، اما ما آن را در اینجا ذکر می‌کنیم زیرا رفتارهایی شبیه شکر (برخی شیرینی، برخی کاهش نقطه انجماد) را ارائه می‌دهد. بیشتر از آن به عنوان جایگزین چربی فاقد کالری استفاده می‌شود، زیرا دارای ویژگی‌های بافتی مشابه چربی‌ها است.
با این حال، این یک جادوی خالص در سوربت است که در حدود 3.5 درصد وزن آب فرمول استفاده می‌شود. کمی گرمازا است، بنابراین وقتی در دهان شما ذوب می‌شود، یک اثر گرم‌کننده ملایم ایجاد می‌کند. این می‌تواند با اثر خنک‌کننده (معمولاً نامطلوب) مواد تشکیل‌دهنده مانند اریتریتول مقابله کند.
اینولین برای ما برای مواردی جالب است که ما به مواد جامد بالا بدون شیرینی زیاد یا کاهش نقطه انجماد نیاز داریم. عموماً برای این منظور به اندازه مالتودکسترین خوب به نظر نمی‌رسد، اما خواص بافتی اینولین به آن اجازه می‌دهد مانند دوز بسیار بیشتری از جامدات رفتار کند. شما می‌توانید آن را تقریباً به عنوان یک تثبیت‌کننده تخصصی در نظر بگیرید که POD و PAC را نیز اضافه می‌کند. به‌عنوان یک امتیاز، مالتودکسترین بر سلامتی اثر مضری ندارد و غیر لبنی است-که آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای افزودن فله و خامه‌ای به خوراک‌ها تبدیل می‌کند.
ترهالوز
ترهالوز یک دی‌ساکارید طبیعی است که از دو مولکول گلوکز به هم چسبیده است. بسیار شیرین‌تر از ساکارز است، اما دارای همان عامل کاهش نقطه انجماد است. خواص آن بسیار نزدیک به لاکتوز است. اما از آنجا که منبع لاکتوز جامدات شیر است، در سوربت‌ها مفید نیست. سوربت‌ها یک برنامه ایده‌آل برای ترهالوز است، جایی که اغلب نبرد برای صحیح شدن مواد جامد و انجماد بدون ایجاد بمب قند گیر است.
ترهالوز در مقایسه با لاکتوز معایبی دارد. بسیار کمتر محلول است، بنابراین ما معمولاً مقادیر را به چند درصد محدود می‌کنیم. به همین ترتیب، کنترل باور نکردنی آب لاکتوز را ارائه نمی‌دهد. این نیز یک عنصر غیر معمول است، در بسیاری از موارد ما را به سفارشات ویژه و قیمت‌های بالا می‌رساند، بنابراین خوب است که ما به انبوهی از آن احتیاج نداریم.
اریتریتول
اریتریتول یک الکل قندی طبیعی است که شیرینی را بدون کالری ارائه می‌دهد. ما پستانداران آنزیم‌های لازم برای تجزیه آن را نداریم. با این حال، بسیاری از الکل‌های قندی برای باکتری‌های روده ما بسیار قابل هضم هستند، که می‌تواند منجر به گاز و نفخ شود. اریتریتول در این زمینه بسیار مشکل‌ساز است. اشکال اصلی آن قیمت بالای آن است. همچنین گرماگیر است، به این معنی که با حل شدن گرما را جذب می‌کند و باعث ایجاد اثر خنک‌کننده در دهان می‌شود.
این برای نعناع‌های گوارشی طراوت بخش است، اما در یک دسر که قبلاً سرد بود چندان خوشایند نیست. این می‌تواند با یک ماده گرمازا (مانند اینولین) یا فقط با محدود کردن میزان استفاده شما مقابله شود. فایده اصلی اریتریتول نسبت بسیار بالای PAC: POD آن است که برای کنترل نقطه انجماد و شیرینی در سوربت‌ها مفید است.
لاکتوز
لاکتوز قندی است که در شیر و خامه شما وجود دارد. پودر شیر بدون چربی حدود 50٪ وزن لاکتوز دارد – بنابراین شما ممکن است لاکتوز خود را از SMP تهیه کنید، که به هر حال در هر دستور العمل وجود دارد. لاکتوز دارای فاکتور کاهش نقطه انجماد همانند ساکارز است، اما با شیرینی بسیار کم به سختی قابل تشخیص است: برای افزایش جامدات و کاهش نقطه انجماد مستقل از شیرینی بسیار مفید است.
لاکتوز از نظر کنترل آب نیز قهرمان است. لاکتوز می تواند تقریباً شش برابر وزن خود را آب جذب کند، که تا حدی قدرت تثبیت‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد و آن را از سایر منابع جامد مؤثرتر می‌کند.
قندهای بیشتر
عسل
عسل یک قند مفید در برخی از طعم‌های بستنی است. بیشتر شبیه شربت اینورت است (زیرا عمدتاً شربت اینورت است – حدود 75٪ وزن)، و طعم نسبتاً قوی عسل دارد.از آنجا که حدود 20 درصد آب به دستور غذا اضافه می‌کند و بدن را افزایش می‌دهد، به طور کلی ایده خوبی نیست که عسل را جایگزین تمام ساکارز کنید.
اما تا 50 خوب کار می‌کند. آزمایش با برخی از انواع عسل عجیب و غریب‌تر، مانند گندم سیاه، گرمسیر و شاه بلوط می‌تواند جالب باشد. احتمالاً می‌خواهید از این عسل‌ها در حد اعتدال استفاده کنید. عسل‌های ملایم مانند شبدر و یونجه سنتی ترین هستند.
شربت‌های مختلف گلوکز
انواع دیگری از گلوکز وجود دارد، از جمله پودر گلوکز اتمیزه، شربت ذرت (به طور معمول حدود 1/3 وزن گلوکز) و شربت‌های مختلف گلوکز، که با شماره DE آن‌ها برای معادل دکستروز مشخص شده است. شماره DE از لحاظ فنی به درصد کاهش قندها اشاره دارد – در این مورد به معنی گلوکز یا فروکتوز است.
هرچه تعداد DE شربت گلوکز بیشتر باشد، احتمالاً حاوی گلوکز بیشتری است و کاهش نقطه انجماد بیشتر است. گلوکز اتمی فقط شربت گلوکز خشک شده با اسپری است. حاوی آب بیشتری نسبت به دکستروز بدون آب است. در اینجا همه چیزهایی که باید بدانید است: از هیچ یک از این موارد استفاده نکنید مگر اینکه تمام آن چیزی باشد که می‌توانید در دست بگیرید.پودر دکستروز خالص و شربت اینورت مفیدتر هستند و می‌دانید چه چیزی دریافت می‌کنید بسیار آسان‌تر است.
کارامل
کارامل به عنوان یک طعم‌دهنده مفید است. کمی پیش می‌رود، که راحت است – زیرا دشوار است بدانید که کارامل چگونه روی بافت و نقطه انجماد بستنی تأثیر می‌گذارد.کارامل کردن شکر یک فرآیند تدریجی است که طی آن بخشی از مولکول‌های ساکارز به مولکول‌های کوچکتر تجزیه می شوند و به مولکول‌های بزرگتر و پیچیده تر و خوش طعم تر ترکیب می‌شوند.
به این ترتیب در دستور غذا مانند شکر رفتار می‌کند و حداکثر تأثیر را بر طعم می گذارد.همچنین ممکن است با استفاده از کارامل قهوه‌ای در درجه‌های مختلف – مانند یک کارامل متوسط، برای طعم‌های سنتی‌تر تست شده و یک کارامل تیره، برای طعم‌های پیچیده‌تر و تلخ قند سوخته، آزمایش کنید.
محاسبه کارامل کار دشواری است. شیرینی آن به تدریج با تیره تر شدن غذا کاهش می‌یابد و در نقطه ای خاص تلخی بر آن غلبه می‌کند. فاکتور کاهش نقطه انجماد آن در مراحل اولیه پخت افزایش می‌یابد، زیرا ساکاروز به مونوساکاریدها تجزیه می‌شود.اما با پیشرفت آشپزی، مولکول‌های بزرگتری تشکیل می‌شوند و کاهش نقطه انجماد را کاهش می‌دهند. با کارامل‌های سبک تا متوسط احتمالاً می‌توان مانند شربت اینورت رفتار کرد.
ملاس
ملاس شربت تصفیه نشده‌ای است که پس از متبلور شدن از شربت نیشکر سانتریفیوژ می‌شود. این شامل انواع مواد، از جمله آب است، بنابراین بهتر است در مقادیر کم فقط برای طعم دادن استفاده شود. جزء اصلی قند ساکارز است.
شربت افرا
شربت افرا به عنوان طعم‌دهنده نیز مفید است. مانند ملاس، قند اولیه آن ساکارز (معمولاً 52) است و حاوی آب (به طور معمول 45) به علاوه حدود 3 % شربت اینورت است. تشخیص دقیق مقدار آب موجود در آن آسان نیست، زیرا شربت جوشانده می‌شود.
درجه B خوش‌طعم‌ترین است. درجه نشان‌دهنده تاریکی است نه کیفیت، به طرز آزاردهنده‌ای، بسیاری از خواربارفروشان تجارت خود را نمی‌شناسند و فقط درجه پایین A دارند. ارزش این را دارد که یک منبع محلی معتبر از کالاهای خوب پیدا کنید. این روزها شربت افرا بسیار گران است، شما باید از هر اونس تمام طعم را به دست آورید.
شیرین‌کننده‌های بدون کالری
تهیه بستنی‌های مناسب بدون قند آسان نیست، اما ممکن است. ترفند یافتن موادی است که طعم قند دارند، نقطه انجماد را به میزان کافی کاهش می‌دهند و باعث ایجاد چربی شکمی در شما نمی‌شوند.طبق این استانداردها، مواد کاملی وجود ندارد – اگرچه برخی از الکل‌های قندی، مانند اریتریتول، تقریباً نزدیک می‌شوند.
