هیپوفلورو اسید، با فرمول شیمیایی HOF، تنها اکسی اسید شناخته شده فلورین است. همچنین تنها اکسی اسید شناخته شده‌ای است که اتم اصلی الکترون‌ها را از اکسیژن به دست می‌آورد تا یک حالت اکسیداسیون منفی ایجاد شود.
F عنصر دارای بالاترین الکترونگاتیویته است، بنابراین همیشه در حالت اکسیداسیون -1 است، به جز در F2، که صفر می‌باشد. بنابراین، درHOF ،H دارای +1، O دارای صفر و F دارای عدد اکسیداسیون -1 است. F هرگز حالت اکسیداسیون +1 ندارد. در OF2 (فلوراید اکسیژن، و نه اکسید فلوئور) O دارای اکسیداسیون +2 است!
درجه اکسیداسیون اکسیژن در هیپوفلوریت‌ها 0 می‌باشد. این ماده تنها اسید هیپوهالید است که می‌تواند به عنوان جامد جدا شود.
مشخصات
با کریستالوگرافی اشعه ایکس در فاز جامد مشخص‌شده که مولکول HF خمیده و دارای زاویه 101 درجه می‌باشد. طول پیوند O-F و O-H به ترتیب 144.2 و 96.4 پیکومتر می‌باشد. این ساختار همچنین در فاز گاز نیز مورد یررسی قرار گرفته است، زاویه پیوند H-O-F کمتر بوده (97.2 درجه).
هیپوفلورو اسید در استونیتریل (که در محل و با عبور فلورین گازی از طریق استونیتریل “مرطوب” تولید می‌شود) معمولاً به عنوان معرف Rozen شناخته می‌شود.
سنتز هیپوفلورو اسید
HOF در ابتدا توسط Appelman، سنتز شد. به سختی می‌توانستند از آن استفاده کنند، زیرا ساخت آن دشوار بود و فقط در مقادیر بسیار کمی می‌توانست تولید شود. با این وجود مشخص شد که می‌تواند با چند ترکیب غیر اشباع واکنش نشان دهد.
HOF واسطه‌ای در اکسیداسیون آب توسط فلوئور است که باعث تولید:
- هیدروژن فلوراید
- دی‌اکسید فلوراید
- پراکسید هیدروژن
- ازون و اکسیژن می‌شود.
HOF در دمای اتاق منفجره می‌شود و HF و O2 را تشکیل می‌دهد:
2 HOF → 2 HF + O2
با عبور گاز F2 بر روی یخ در دمای 40- درجه سانتی‌گراد، گاز HOF جمع‌آوری و به شکل خالص متراکم و جدا می‌شود.
F2 + H2O → HOF + HF
هیپوفلوریت‌ها
هیپوفلوریت‌ها مشتقات–OF هستند، که پایه ترکیبات هیپوفلورو اسید می‌باشد. به عنوان نمونه می‌توان به تری‌فلوئورومتیل هیپوفلوریت (CF3OF) اشاره کرد.
واکنش‌پذیری
با داشتن قدرت الکتروفیلی قوی اکسیژن آن یک عامل انتقال اکسیژن عالی است که طیف گسترده‌ای از آلکن‌های نشان داده شده (معادله 1) از جمله آن‌هایی که بسیار غیرفعال شده‌اند و به هیچ‌وجه با استفاده از هر روش دیگری نمی‌توانند مستقیماً اکسیده شوند را اکسید می‌کند (معادله 2).
