نرم کننده‌ها قسمت مهمی از برنامه درمانی بسیاری از مبتلایان به پسوریازیس است. این مواد شامل کرم‌ها، پمادها، مرطوب‌کننده‌ها و طیف وسیعی از محصولات دیگر است که در درجه اول از خشک شدن پوست جلوگیری می‌کند، در حالی که مزایای دیگری نیز دارد. فراتر از رفع خشکی، نرم کننده‌ها می‌توانند پوسته پوسته شدن و خارش را کاهش دهند و به مدیریت رشد بیش از حد و ریزش سلول‌های پوستی که با پسوریازیس اتفاق می‌افتد، کمک کنند.
این محصولات همچنین می‌توانند پلاک‌ها و ترک‌ها را نرم کنند، عملکرد سد پوستی را بهبود بخشند، التهاب را تسکین دهند و به عنوان وسیله‌ای برای مواد فعال پزشکی عمل کنند. افراد مبتلا به پسوریازیس می‌توانند از مرطوب‌کننده‌های دارویی و غیر دارویی به عنوان بخشی از برنامه‌های مراقبت روزانه خود استفاده کنند.
انواع نرم کننده‌ها
نرم کننده‌ها و مرطوب‌کننده‌ها به اشکال مختلفی وجود دارند که می‌توانند به روش‌های مختلف روی پوست تأثیر بگذارند. قبل از پیدا کردن موردی که بهترین نتیجه را دارد، ممکن است لازم باشد چند مورد را امتحان کنید. پزشکان معمولاً برای کمک به تسکین علائم پسوریازیس از یک محصول دارویی در کنار یک مرطوب‌کننده ساده استفاده می‌کنند.
در زیر انواع نرم کننده‌ها و مرطوب‌کننده‌ها وجود دارد:
پمادها: ترکیباتی غلیظ و چرب هستند. آن‌ها روی پوست می‌مانند و آبرسانی طولانی مدت را ارائه می‌دهند. پمادها برای استفاده در شب مناسب هستند، اما ممکن است برای استفاده در روز بسیار چرب باشند.
کرم‌ها: این مواد می‌توانند برای استفاده در روز مفید باشند، زیرا نسبت به پمادها چربی کمتری دارند و پوست به سرعت آن‌ها را جذب می‌کند.
لوسیون: لوسیون‌ها نازک هستند. به راحتی پخش می‌شوند اما نسبت به محصولات ضخیم کمتر مرطوب‌کننده هستند. آن‌ها می‌توانند در مناطقی که مو رشد می‌کند مفید باشند.
محصولات حمام و دوش: یک افزودنی نرم کننده حمام یا روغن حمام می‌تواند به پوست در حفظ رطوبت در هنگام استحمام کمک کند. استفاده منظم از محصولات حمام، مانند کف حمام، می‌توانند پوست را خشک کنند.
صابون‌های نرم کننده: فرد می‌تواند از جایگزین صابون با آب برای شستن دست‌ها و پوست استفاده کند. صابون‌های معمولی می‌توانند پوست را خشک و علائم را بدتر کند.
کرم‌های آبی: کرم‌های آبی یا پمادهای امولسیون کننده می‌توانند به عنوان جایگزین صابون یا کرم اصلاح عمل کنند. با این حال، برخی می‌توانند احساس سوزش ایجاد کنند. هر کسی که نرم کننده‌های حمام یا دوش را امتحان کند ممکن است از استفاده از تشک ضد لغزش بهره مند شود زیرا این محصولات مراقبت از پوست می‌توانند وان را لغزنده کنند.
عناصر تشکیل‌دهنده نرم کننده‌ها
اصطلاح “نرم کننده” می‌تواند به محصولی مانند مرطوب‌کننده یا ماده تشکیل‌دهنده یک محصول اطلاق شود. ترکیبی از مواد موجود در هر محصول نرم کننده، تعیین کننده میزان استفاده از آن و میزان کارآیی آن خواهد بود. مواد اصلی در یک محصول مرطوب‌کننده، مواد مرطوب‌کننده و انسداد هستند. یک ماده مرطوب‌کننده باعث می شود سطح پوست آب را نگه دارد. برخی مثال‌ها عبارتند از:
- گلیسرین
- اوره
- پیرولیدین کربوکسیلیک اسید
این مواد، آب را از هوا و از لایه‌های پایین پوست جذب می‌کنند تا سطح پوست را مرطوب کنند. یک عامل انسداد با افزودن یک لایه روغن به سطح پوست، از دست دادن آب را کم می‌کنند. مثال‌ها عبارتند از:
- وازلین
- موم ها
- روغن‌ها
- سیلیکون
به تنهایی، هر یک از این مواد می‌توانند روی پوست احساس چسبندگی ایجاد کنند، بنابراین تولید کنندگان آن‌ها را با مواد دیگر ترکیب می‌کنند. این مواد باعث سهولت پخش محصول شده و به نفوذ مواد به پوست کمک می‌کند. نسبت روغن – یا لیپید – به آب میزان ضخامت محصول را تعیین می‌کند. یک لوسیون در مقایسه با یک پماد دارای محتوای چربی کم است.
نرم کننده‌های حاوی چربی بالا چرب‌تر و چسبناک‌تر هستند. همچنین باعث براقیت پوست می‌شوند. محصولات غلیظ غالباً برای افراد مبتلا به پسوریازیس انتخاب خوبی است، زیرا بهتر می‌توانند از خشکی جلوگیری کنند.
مواد تشکیل‌دهنده دیگر
نرم کننده ممکن است یک پماد یا هر یک از محصولات دیگر از جمله مواد آرایشی باشد. برای پسوریازیس، پزشک ممکن است کرم‌ها و پمادهای موضعی را تجویز کند که حاوی یک یا چند ماده زیر است:
- کورتیکواستروئیدها
- سالیسیلیک اسید
- ویتامین D سنتزی
- قطران زغال سنگ
- تازاروتن(نوعی رتینوئید)
- آنترالین
- تاکرولیموس
- پیمکرولیموس
این پمادها می‌توانند اثرات مختلفی داشته باشند، از کاهش التهاب گرفته تا نرم شدن پوست تا مواد به صورت عمیق‌تری نفوذ کنند. هنگام استفاده از این محصولات به توصیه‌های پزشک عمل کنید. آن‌ها دارو هستند و بعضی از آن‌ها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند.
مواد تشکیل‌دهنده نرم کننده‌ها
نرم کننده‌های طبیعی
نرم کننده‌های طبیعی مانند روغن بادام، روغن جوجوبا، روغن آفتابگردان، روغن زیتون، روغن فندق، روغن آووکادو، روغن گلرنگ، روغن جوانه گندم، روغن هسته زردآلو و موم‌های طبیعی مانند موم تصفیه نشده، روغن شی و کره کاکائو، یک گزینه ترجیحی است زیرا تنفس پوست را به همان روش نرم کننده‌های مصنوعی محدود نمی‌کند و حاوی بقایای کاتالیزورهای فلزی سمی یا پتروشیمی‌ها نیست.
فرآیند پرس سرد شامل این است که میوه‌ها، دانه‌ها یا آجیل‌ها در دمای پایین به صورت خمیر درآیند. از فشار برای استخراج روغن استفاده می‌شود. فشار سرد باعث حفظ عناصر غذایی گیاهی موجود در روغن‌ها می‌شود، بنابراین برای پوست و در کل برای کره زمین بهتر است!
برخی از مواد طبیعی موجود در کرم‌ها، لوسیون‌ها و مرطوب‌کننده‌ها می‌توانند به افراد در کنترل پسوریازیس کمک کنند.
- آلوئه ورا
برخی مطالعات نشان داده‌اند که آلوئه ورا ممکن است به کاهش علائم پسوریازیس کمک کند، در حالی که دیگران نتایج متناقضی را یافته‌اند. در یک بررسی که در سال 2015 منتشر شد، نتیجه گیری شد که گرچه هیچ شواهد واضحی از اثر بخشی این ماده وجود ندارد، اما به نظر نمی‌رسد که اثرات سوء زیادی داشته باشد.
- روغن درخت چای
کرم‌های حاوی روغن درخت چای ممکن است کمک کنند، اما به یاد داشته باشید که ابتدا تست پچ را انجام دهید.
برخی از محققان اظهار داشتند که روغن درخت چای ممکن است به پسوریازیس کمک کند، اما شواهد محدودی در مورد استفاده از آن وجود دارد. برخی افراد دریافتند که این ترکیب باعث تحریک پوست می‌شود. قبل از استفاده گسترده این ترکیب یا هر محصول جدید دیگر روی پوست، انجام تست پچ بسیار مهم است.
نرم کننده‌های مصنوعی و اثرات جانبی آن‌ها
نرم کننده‌های سنتزی شامل بسیاری از روغن‌های گیاهی و مواد مشتق شده از پتروشیمی مانند بوتیل گلیکول، تری گلیسیرید کاپریلیک، ستئارات 20، الکل های چرب (استئاریل الکل، ستیل الکل، اسید چرب نارگیل، سیلیکون‌ها (به عنوان مثال روغن سیلیکون، دایمتیکون، سیکلوپنتاسیلوکسان، وازلین، اسیدهای چرب، گلیسیریل استئارات، روغن‌های هیدروژنه، ایزوپروپیل میریستات، روغن جوجوبا (روغن جوجوبا هیدروژنه)، روغن معدنی، اکتیل پالمیتات، پارافین، اسکوالن، اسید استئاریک و بسیاری موارد دیگر است.
نرم کننده‌های مصنوعی اغلب در شرایط پر انرژی در دمای بالا تولید می‌شوند که باعث از بین رفتن مواد مغذی، آنتی‌اکسیدان‌ها و اسیدهای چرب ضروری موجود در مواد مشتق شده از روغن گیاهی می‌شود و ممکن است مواد را با مواد پتروشیمی یا بقایای کاتالیزور فلزی آلوده کند.
نرم کننده‌های مصنوعی می‌توانند منافذ پوست را مسدود کرده و باعث تحریک پوست، آلرژی در تماس، مسدود شدن فولیکول‌های مو، التهاب فولیکول‌های مو (فولیکولیت) یا جوش و بثورات شوند. اگر منافذ و فولیکول‌های مو مسدود شده باشد، آلودگی و باکتری ایجاد می‌شود که باعث ایجاد جوش‌های سرسیاه و آکنه می‌شود.
استفاده بیش از حد از مرطوب‌کننده‌های صورت حاوی نرم کننده‌های مصنوعی می‌تواند باعث بدتر شدن آکنه یا ایجاد بثورات ناخوشایند معروف به درماتیت اطراف دهان شود که با لکه‌های کوچک و قرمز و صورتی گلوله‌ای اطراف دهان مشخص می‌شود.
تهیه و تولید مواد پتروشیمی و اولئو شیمی (مواد شیمیایی مصنوعی که عمدتاً از روغن‌های گیاهی حاصل می‌شود) منجر به انتشار سمی هوا می‌شود (مانند ماده عصبی سمی هگزان)، و زباله‌های سمی ایجاد می‌کند که رودخانه‌ها را آلوده می‌کند و موجودات آبزی را از بین می‌برد.
