خرید کلروفرم مرک
کلروفـرم (Chloroform) یک نام دیگر برای ترکیبات شیمیایی رنگی، متراکم، مایع و تری كلرومتان است. این ماده غیر قابل اشتعال و دارای بوی دلپذیر و طعمی شاداب و شیرین و همچنین حدود 40 بار شیرین‌تر از شکر است.
تاریخچه
با شروع جنگ داخلی آمریکا در سال 1861، چندین سال از اتر و کلروفرم به عنوان روش بیهوشی جراحی استفاده شده بود. اگرچه هر دو عامل بیهوشی تقریباً همزمان (دهه 1840) ساخته شده‌اند، اما كلروفرم به زودی به عنوان ماده پرکاربردتر ظاهر شد، زیرا با سرعت بیشتری عمل کرده و غیر قابل اشتعال بود.
در طول جنگ داخلی، اتر و به ویژه کلروفرم به ابزاری ضروری برای پزشکان نظامی تبدیل شد، که دهها هزار قطع عضو و انواع دیگر اقدامات را برای سربازان مجروح اتحادیه و کنفدراسیون انجام دادند.
توسعه
کلروفرم که تری کلرومتان نیز نامیده می‌شود، از طریق کلرزنی گاز متان تهیه می‌شود. این ترکیب اولین بار در سال 1831 توسط دکتر ساموئل گاتری شیمی دان آمریکایی تهیه شد که وی در تلاش برای تولید یک آفت کش ارزان قیمت ویسکی را با آهک کلردار ترکیب کرد.
در سال 1847، پزشک اسکاتلندی، سر جیمز یانگ سیمپسون، برای اولین بار از این مایع با بوی شیرین، بی رنگ و غیر قابل اشتعال به عنوان ماده بی‌حس کننده استفاده کرد. وقتی با ریختن مایع روی اسفنج یا پارچه نگهداری شده به گونه‌ای که بیمار بخارها را استنشاق کند، تجویز می‌شود، کلروفرم اثرات مخدر بر روی سیستم عصبی مرکزی دارد و نسبتاً سریع این اثرات را ایجاد می‌کند.
از طرف دیگر، خطر بیشتری در ارتباط با کلروفرم نسبت به اتر وجود دارد و تجویز آن نیاز به مهارت پزشک بیشتری دارد. گزارش‌های اولیه‌ای از مرگ و میر ناشی از این ترکیب وجود داشت، این کار با دختری 15 ساله در سال 1848 آغاز شد. مهارت و مراقبت لازم بود تا بین دوز موثر (به اندازه کافی برای بیمار غیر قابل احساس در حین جراحی) و دیگری که باعث فلج شدن ریه‌ها می‌شود، تفاوت ایجاد شود.
استفاده از آن به سرعت گسترش یافت و در سال 1853 به طور مشهور به ملکه ویکتوریا در هنگام تولد هشتمین فرزند خود، پرنس لئوپولد، کلروفرم به ملکه ویکتوریا تزریق شد.
بعد از تولید داروهای بیهوشی بی‌خطر و استنشاقی، استفاده از اتر و کلروفرم کاسته شد و امروزه دیگر از آن‌ها در جراحی استفاده نمی‌شود. به ویژه کلروفرم در قرن بیستم مورد حمله قرار گرفت و نشان داده شد که در اثر خوردن در موش و موش آزمایشگاهی سرطان‌زا است.
این ماده امروزه عمدتا در تهیه فلوروکربن‌ها، که در پیشران‌های هوا و مبردهای آئروسل استفاده می‌شود، کاربرد دارد. این ماده همچنین در برخی از داروهای سرفه و سرماخوردگی، محصولات دندانپزشکی (از جمله خمیر دندان و دهانشویه‌ها)، مواد مرطوب کننده موضعی و سایر محصولات یافت می‌شود.
خواص فیزیکی / شیمیایی
دارای CAS شماره (67-66-3) همچنین به عنوان تری کلرومتان، تری کلرید متان، تری کلروفرم، تری کلرید متیل و تری کلرید فرمیل شناخته می‌شود. فرمول مولکولی آن CHCl3 و جرم مولکولی نسبی آن 4/119 است. ساختار شیمیایی آن در زیر نشان داده شده است.
این ترکیب تقریباً غیر قابل حل در آب هست و به راحتی در الکل، اتر، استون، بنزین و سایر حلال‌های آلی حل می‌شود. این ماده می‌تواند توسط کلراسیون از الکل یا متان تهیه شود. پس از ساخت استون و سفید کردن پودر آن، کلروفـرم توسط واکنش فتوشیمیایی متان با کلر تهیه می‌شود.
در دمای اتاق، مایعی شفاف، بی‌رنگ و فرار با بوی خوش و مطبوعی است. دامنه مقادیر گزارش شده برای خصوصیات فیزیکی / شیمیایی آن در زیر ارائه شده است.
| مقدار | ویژگی |
| 61.3 | نقطه ذوب (°C) در kPa 101.3 |
| 21.3 | فشار بخار (kPa) در 20 °C |
| 7.2–9.3 | انحلال پذیری در آب (g/litre) در 25 °C |
| 1.48 | چگالی (g/cm3 ) در 25 °C |
| 304 | ثابت قانون هنری (Pa·m3 /mol) در 20 °C |
| 1.97 | Log Kow |
| 1.44–2.79 | Log Koc |
کاربردهای کلروفرم
سطوح پایین این ترکیب در هوا و آب‌های ساحلی، رودخانه‌های داخلی، دریاچه‌ها و آب‌های زیرزمینی یافت می‌شود. سطوح می‌تواند در مناطق صنعتی و همچنین در هوا بیش از استخرهای حاوی کلر بالاتر باشد. کلروفـرم به عنوان یک حلال استفاده می‌شود که ماده‌ای است که در دیگر مواد حل می‌شود. همچنین، آن را در ساختمان، صنایع کاغذ و در تولید آفت‌کش‌ها مورد استفاده قرار می‌دهند.
این ماده به عنوان یک حلال برای لاک، بلورهای کف، رزین‌ها، چسب‌ها، آلکالوئیدها، چربی‌ها، روغن‌ها و لاستیک‌ها و در ساخت Fluorocarbon22، استفاده می‌شود.
تا اواسط دهه 1900، کلروفـرم به عنوان یک ترکیب بیهوشی برای کاهش درد در طی مراحل پزشکی مورد استفاده قرار گرفت. امروز، به دلیل اثرات مضر آن به این شیوه استفاده نمی‌شود.
در تولید پلاستیک (به خصوص وینیل کلرید) و در تولید مواد شیمیایی دیگر. کلروفـرم به عنوان یک حلال استخراج برای:
- چربی‌ها
- روغن‌ها
- گریس‌ها
- لاستیک
- واکس‌ها
- گوتاپرکا
- رزین‌ها
- لاک‌ها
- کف‌پوش‌های کف
- تولید ابریشم مصنوعی
- چسب‌ها
استفاده می‌شود.
به عنوان یک حلال صنعتی در:
- استخراج و تصفیه برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها
- آلکالوئیدها
- ویتامین‌ها و طعم‌دهنده‌ها استفاده می‌شود.
این ماده به عنوان یک حلال در شیمی آلی، در عکاسی و ساخت رنگ‌ها، داروها و سموم دفع آفات استفاده می‌شود. استفاده‌های دیگر به عنوان یک ماده تمیز کننده خشک برای حذف لکه‌ها، به عنوان یک فومیگان و در آتش خاموش کننده‌ها برای کاهش دمای انجماد تتراکلرید کربن است.
کلروفرم چگونه وارد بدن می‌شود و از چه طریقی خارج می‌شود؟
در صورت تنفس هوا، خوردن غذا یا نوشیدن آب حاوی کلروفرم، می‌تواند وارد بدن شود. کلروفرم از طریق پوست به راحتی وارد بدن شما می‌شود. بنابراین، در صورت استحمام یا دوش گرفتن در آب حاوی کلروفرم، ممکن است کلروفرم نیز وارد بدن شما شود.
علاوه بر این، اگر آب دوش به اندازه کافی گرم شود تا کلروفرم تبخیر شود، می‌توانید کلروفرم را تنفس کنید. مطالعات روی افراد و حیوانات نشان می‌دهد که بعد از تنفس هوا یا خوردن غذایی که کلروفرم در آن است، کلروفرم می‌تواند به سرعت از ریه‌ها یا روده‌ها وارد جریان خون شود.
این ترکیب در داخل بدن شما، توسط خون به تمام قسمت‌های بدن مانند چربی، کبد و کلیه‌ها منتقل می‌شود. کلروفرم معمولاً در چربی بدن جمع می‌شود. با این حال، نوسانات آن اطمینان می‌دهد که پس از حذف قرار گرفتن در معرض آن، سرانجام برطرف خواهد شد.
مقداری از کلروفرمی که وارد بدن شما می‌شود در هوایی که بیرون می‌فرستید بدون تغییر می‌ماند و مقداری کلروفرم در بدن به سایر مواد شیمیایی تجزیه می‌شود. این مواد شیمیایی به عنوان محصولات تجزیه یا متابولیت شناخته می‌شوند و برخی از آن‌ها می توانند به سایر مواد شیمیایی داخل سلول‌های بدن شما متصل شوند و اگر در مقادیر زیاد در بدن جمع شوند، ممکن است اثرات مضر ایجاد کنند.
برخی از متابولیت‌ها نیز بدن را در هوایی که بیرون می‌کشید ترک می‌کنند. فقط مقدار کمی از محصولات تجزیه شده در بدن از طریق ادرار و مدفوع خارج می‌شوند.
متابولیسم
در زیر به صورت شماتیک مسیرهای مختلف متابولیسم کلروفرم نشان داده شده است.
این ماده از طریق دهان، استنشاق یا قرار گرفتن در معرض پوست، به خوبی توسط پستانداران جذب، متابولیزه و از بین می‌رود. در انسان‌هایی که یک دوز خوراکی 5/5 گرم کلروفرم داده‌اند، حدود 50–52٪ از دوز جذب شده و تقریباً تمام دوز جذب شده به دی اکسید کربن متابولیزه می‌شود.
سطح کلروفرم خون بعد از 1.5 ساعت به اوج خود رسیده و مطابق با مدل دو محفظه‌ای به ترتیب با نیمه عمر 13 و 90 دقیقه کاهش یافت. به دنبال قرار گرفتن در معرض تقریباً 5 میلی گرم کلروفرم از طریق استنشاق، داوطلبان حدود 80٪ این ترکیب را جذب کردند.
اگرچه داده‌ها در داخل بدن محدود هستند، هر دو مسیر اکسیداتیو و کاهشی متابولیسم کلروفرم مشخص شده است. دی اکسید کربن متابولیت اصلی کلروفرم است که توسط مسیر اکسیداتیو در داخل بدن تولید می‌شود. مسیر اکسیداتیو همچنین متابولیت‌های واکنشی از جمله فسژن ایجاد می کند.
در حالی که مسیر احیا کننده رادیکال آزاد دی کلرو متیل کاربن را تولید می‌کند. متابولیسم اکسیداتیو و کاهشی هر دو از طریق یک مرحله فعال سازی آنزیمی وابسته به سیتوکروم (P450 )CYP پیش می‌روند.
تعادل بین مسیرهای اکسیداتیو و احیا کننده به گونه‌ها، بافت، دوز و تنش اکسیژن بستگی دارد. در پستانداران دست نخورده، تنش اکسیداتیو احتمالاً از هر متابولیسم قابل توجهی توسط مسیر احیا جلوگیری می‌کند. فسژن با دکلره اکسیداتیو کلروفرم به تری کلرومتانول تولید می‌شود که به صورت خود به خود دهیدروکلرینه می‌شود.
دهیدروکلره شدن تری کلرومتانول یک مولکول اسید کلریدریک تولید می‌کند و هیدرولیز فسژن دو مولکول دیگر تولید می‌کند، بنابراین سه مولکول اسید کلریدریک در تبدیل کلروفرم به دی اکسید کربن تولید می‌شود.
دیگر محصولات: آمونیوم استات
فروش کلروفـرم آزمایشگاهی:
کلروفـرم در بشکه‌های 250 کیلوگرمی آماده تحویل به شما مشتریان عزیز می‌باشد.
شرکت پیشگامان شیمی آمادگی دارد ضمن دریافت سفارش‌های مشتریان عزیز، محصولات مورد نیاز را بهترین قیمت و کیفیت تأمین کرده و در اسرع وقت به وسیله سیستم حمل‌ونقل مطمئن به شهرهای مختلف ارسال نماید.
پیشنهاد مظالعه
