اوره Urea، که به عنوان کاربامید نیز شناخته می‌شود، یک ترکیب آلی با فرمول شیمیایی CO(NH₂)₂ می‌باشد.
این ماده جامد بی‌رنگ، بی‌بو، بسیار محلول در آب و عملاً غیر سمی است. ماده‌ای است که با تجزیه پروتئین در کبد ایجاد می‌شود. کلیه‌ها اوره را از خون و درون ادرار فیلتر می‌کنند. این ماده را می‌توان در آزمایشگاه نیز تهیه کرد.
فریدریش وهلر در سال 1828 کشف کرد که می‌توان Urea را از مواد اولیه معدنی تولید کرد.
برای اولین بار وهلر نشان داد که ماده‌ای که قبلاً فقط به عنوان محصول جانبی زندگی شناخته می‌شد می‌تواند در آزمایشگاه و بدون استفاده از مواد اولیه بیولوژیکی سنتز شود.
کاربرد‌های اوره
کشاورزی:
بیش از 90٪ از تولید صنعتی این ماده در دنیا به عنوان کود آزاد کننده ازت استفاده می‌شود. بسیاری از باکتری‌های خاک دارای آنزیم اوره آز هستند، که تبدیل آن به آمونیاک (NH3) یا یون آمونیوم (NH+4) و یون‌بی‌کربنات (HCO–3 ) را کاتالیز می‌کنند. بنابراین کودهای Urea به سرعت در خاک به فرم آمونیوم تبدیل می‌شوند.
صنایع شیمیایی:
اوـره ماده اولیه‌ای برای ساخت دو کلاس اصلی مواد است:
- رزین‌های اوره-فرمالدئید
- اوره-ملامین-فرمالدهید که در تخته سه‌لا دریایی
مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مواد منفجره:
از این ماده می‌توان برای تهیه نیترات Urea، ماده منفجره‌ای که به صورت صنعتی و به عنوان بخشی از برخی از مواد منفجره استفاده می‌شود، استفاده کرد. این ماده تثبیت‌کننده مواد منفجره نیتروسلولوز است.
سیستم‌های خودرو:
برای کاهش آلاینده‌های NOx در گازهای اگزوز استفاده می‌شود.
در مبدل کاتالیزوری آمونیاک حاصل از هیدرولیز اوره با انتشار اکسید نیتروژن واکنش نشان می‌دهد و به نیتروژن و آب تبدیل می‌شود.
اتومبیل‌هایی که از این مبدل‌های کاتالیزوری استفاده می‌کنند، نیاز به تهیه مایعات اگزوز دیزلی، محلول اـوره در آب دارند.
استفاده آزمایشگاهی:
این ماده در غلظت‌های حداکثر 10M یک ماده دفع‌کننده قدرتمند پروتئین است. از این خاصیت می‌توان برای افزایش حلالیت برخی پروتئین‌ها استفاده کرد.
استفاده پزشکی:
کرم‌های حاوی اوره به عنوان محصولات پوستی موضعی برای تقویت آب بدن استفاده می‌شود. همچنین به عنوان یک داروی مدر مورد بررسی قرار گرفته است.
سیدی
