بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید (BPO یا  BzO₂) یک دارو و ترکیب شیمیایی صنعتی است.

به عنوان دارو، برای درمان آکنه‌های خفیف تا متوسط ​​استفاده می‌شود.

در موارد شدیدتر، ممکن است از سایر درمان‌ها استفاده شود. برخی نسخه‌ها با آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند کلیندامایسین مخلوط می‌شوند. سایر کاربردها شامل آرد سفید کننده، سفید کردن مو، سفید کردن دندان‌ها و سفید کردن پارچه است. همچنین در صنایع پلاستیک کاربرد دارد.

عوارض جانبی بنزوئیل‌پراکسید شامل تحریک پوست، خشکی یا لایه‌برداری است. استفاده از بنزوئیل‌پراکسید در دوران بارداری از امنیت نامشخصی برخوردار است. بنزوئیل پراکسید در خانواده مواد شیمیایی پراکسید است. هنگامی که برای درمان آکنه استفاده می‌شود، با از بین بردن باکتری‌ها کار می‌کند.

بنزوئیل پراکسید برای اولین‌بار در سال 1905 ساخته شد و در دهه 1930 وارد پزشکی شد. این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی، که ایمن‌ترین و موثرترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشتی است.

اثرات جانبی استفاده از بنزوئیل پراکسید:

تاثیر آن بر روی پوست ممکن است منجر به قرمزی، سوزش و تورم شود. این عارضه وابسته به دوز آن است. حساسیت پوست به طور معمول پس از چند هفته استفاده مداوم برطرف می‌شود. از هر 500 نفر یک نفر حساسیت به بنزوئیل‌پراکسید را تجربه می‌کند و حدود یک سوم از افراد فوتوتوکسیک را در برابر UVB تجربه می‌کنند.

بنزوئیل پراکسید می‌تواند پارچه را سفید کند.

ضد التهاب:

برخی شواهد نشان می‌دهد که بنزوئیل‌پراکسید دارای اثرات ضد التهابی است. بنزوئیل‌پراکسید در غلظت‌های میکرومولار از انتشار نوتروفیل‌ها جلوگیری می‌کند.

شیمی بنزوئیل پراکسید:

بنزوئیل‌پراکسید شامل دو گروه بنزوئیل است که توسط یک پیوند پراکسید به هم متصل شده‌اند. دارای فرمول ساختاری (C₆H₅CO)₂O₂ است. از لحاظ کاربردی و مقیاس تولید آن یکی از مهم‌ترین پراکسیدهای آلی است.

بنزوئیل‌پراکسید اولین پراکسید آلی تهیه شده توسط سنتز برنامه‌ریزی شده بود. این ماده با استفاده از بنزوئیل کلرید با پراکسید باریم تهیه شد، واکنشی که احتمالاً  معادله آن به صورت زیر می‌باشد:

2 C₆H₅C(O)Cl + BaO₂ → (C₆H₅CO)₂O₂ + BaCl₂

بنزوئیل‌پراکسید معمولاً با واکنش پراکسید هیدروژن با بنزوئیل کلرید تهیه می‌شود.

2 C₆H₅COCl + H₂O₂ + 2 NaOH → (C₆H₅CO)₂O₂ + 2 NaCl + 2 H₂O

پیوند اکسیژن – اکسیژن در پراکسیدها ضعیف است. بنابراین، بنزوئیل پراکسید به آسانی تحت همولیز (شکافت متقارن)، رادیکال‌های آزاد تشکیل می‌دهد:

(C₆H₅CO)₂O₂ → 2 C₆H₅CO^•₂

نماد • نشان می‌دهد که محصولات رادیکال هستند؛ یعنی آنها حداقل دارای یک الکترون غیر جفت شده هستند.

چنین گونه‌هایی بسیار واکنش‌پذیر هستند. همولیز معمولاً در اثر حرارت دادن ایجاد می‌شود. نیمه عمر بنزوئیل‌پراکسید در دمای 92 درجه سانتی‌گراد یک ساعت است. نیمه عمر آن در دمای 131 درجه سانتی‌گراد، یک دقیقه است.

منابع:

https://link.springer.com/article/10.2165%2F11632500-000000000-00000

https://books.google.com/books?id=e4_S46UcI2AC&pg=PT404#v=onepage&q&f=false

https://en.wikipedia.org/wiki/Benzoyl_peroxide

سیدی